Rondreis van een kistje

In iedere familie huizen verhalen die verteld willen worden. Als we ze doorgeven schrijven we geschiedenis.

Het is alweer wat jaren geleden dat een nichtje mij belde voor een afspraak. Ze wilde, samen met haar man, eens langs komen. En natuurlijk waren ze van harte welkom!
Als de deurbel op de bewuste dag gaat is het dan ook geen verrassing wie er voor de deur staat. Wat fijn om elkaar weer terug te zien.
Een bakkie troost is meer dan welkom na de reis. Na wat gezellig heen en weer kletsen haalt mijn nichtje een dik boek uit haar tas, met grauw papier gekaft. Er gaat vaag een lampje bij mij branden.
Als ik het boek inkijk lees ik: The Holy Bible! Ineens ontrolt zich voor mij de overgeleverde geschiedenis: dit is de bijbel van mijn vader. Hij bracht hem mee toen hij in zijn jonge jaren terug kwam uit Amerika. Er werd, toen wij kinderen waren, niet uit gelezen, maar hij werd wel heel zuinig bewaard.

Mijn nichtje duikt opnieuw in haar tas en zet nog iets neer.
“Kijk,” zegt ze, “dit heb ik ook voor u meegebracht. Ik heb het geërfd toen mijn moeder overleed. Ik denk dat het bij u beter op zijn plaats is dan bij mij.” Voor mij staat een mooi mahoniehouten kistje.

 

Ik weet even niet wat er met mij gebeurt.
Dan strijken mijn handen voorzichtig over het hout. Hoe lang is het wel niet geleden dat ik het voor het laatst zag?
Het stond in mijn kinderjaren bij ons thuis, als stil aandenken aan mijn overleden vader.

Het kistje heeft iets speciaals voor mij. Het vertegenwoordigt het raadsel en de vragen die ik heb over mijn “onbekende” vader. Een vader die ik miste, zonder dat hij ooit persoonlijk deel uitmaakte van mijn leven, en stierf voordat ik werd geboren.

Het kistje heeft inmiddels een hele rondreis gemaakt, evenals de eerste eigenaar: mijn vader.
Mijn oudste zus Corrie erfde het kistje toen mijn moeder overleed. Ze was er ontzettend blij mee. Het was nergens zo welkom als bij haar. Ze hield ontzettend veel van haar vader.
Zij was het die mij eindeloos en met veel trots verhalen vertelde over onze vader. Hoe zij achterop de fiets meeging naar de markt in Rotterdam. Hoeveel zij van hem had gehouden. Hoe zorgzaam hij was voor het gezin en hoe bijzonder hij voor haar was.

En nu heb ik het kistje, na allerlei omzwervingen, in mijn handen. Het heeft precies de warme, roodbruine, mahoniehouten kleur die ik mij  herinner. 
Vroeger bij ons thuis zaten er belangrijke documenten in: het trouwboekje van mijn ouders, herinneringen uit de oorlogsjaren, etc.

Wat lief dat ze mij het kistje geeft, ze maakt mij heel blij. Ik wist niet waar het was gebleven nadat Corrie overleed.

Het wordt een gezellige ochtend waarin we oude verhalen ophalen. We kletsen over nu en over vroeger. We zijn beiden verhuisd. Even herleeft Barendrecht weer in oude glorie. Wat is er veel veranderd de afgelopen jaren, en zo keuvelen we maar door.
Als ze naar huis zijn gegaan krijgt het kistje een mooi plaatsje in mijn slaapkamer. Ik kijk er niet in omdat ik ervan uitga dat het leeg is.

Vorig jaar dacht ik ineens: dat is waar ook, er zit in het kistje een laatje dat je bijna niet kan vinden – zo mooi is het weggewerkt. Een geheim laatje, toch eens even kijken waar het zit.
Ik pak het kistje en mijn handen tasten langs het hout, terwijl ik voel en kijk.
O, hier heb ik het. Als ik het laatje open trek ben ik stomverbaasd. Er ligt een envelop in het laatje. Ik word heel nieuwsgierig, wat zit er in de envelop?

Een stapeltje kaarten, ansichtkaarten, zie ik.
Het voelt raar om die kaarten te bekijken. Ze zijn niet van mij, en ook niet aan mij gericht. Maar aan wie dan wel? Het zijn dezelfde kaarten die mijn moeder toen ik nog heel klein was ook al had. Weliswaar nu nog meer vergeeld dan toen.
Als een kind zo blij draai ik de kaarten om en om, wat een verrassing dat ik die oude kaarten terugvind. Nieuwsgierig kijk ik op de achterkant. En dan zie ik het.
Het zijn de kaarten die mijn vader vanuit Amerika aan mijn moeder stuurde. Mijn moeder vertelde er altijd over. De datum staat er op: 1910!
Sommigen zijn met een potlood geschreven en bijna niet meer leesbaar. Van ballpoints had nog niemand gehoord en inkt had mijn vader daar waarschijnlijk niet altijd voorhanden.

Maar het mooiste is dat de kaarten mij vertellen over de liefde tussen mijn ouders. Hoe bijzonder is dit!

Corrie heeft mijn vader wel gekend. Zij verloor hem toen zij 19 jaar was.
Zij compenseerde het gemis door aan mij de mooiste verhalen over mijn vader te vertellen.
Zo gaf ze mij een mooi, helder beeld van hem mee, en bracht hem dichter naar mij toe.
En hoe bijzonder, door ze aan mij te vertellen werd Corrie zelf ook blij.

 

Dit bericht heeft 18 reacties

  1. Ortje

    Beste Maaike,

    Wat een mooi en ontroerend verhaal heb je ons geschreven. Mooi dat je dat met ons wilde delen.

    1. Mee op de wind

      Dag Ortje. Soms duurt het even om een verhaal te delen maar nu was het heel fijn om de geschiedenis te laten herleven.
      Dank voor je reactie
      Groet, Maaike

  2. Cis

    Wat een ontroerend verhaal, Maaike, Wat zal je blij zijn met dat kistje.
    Lieve groet
    Cis

    1. Mee op de wind

      Ja Cis dat is zeker, dat zijn van die bijzondere verrassingen op je pad.

      Lieve groet,
      Maaike

  3. Anoniem

    Wat een mooi verhaal, Maaike. Het past in mijn dag. Ontroerend en hoe erg is het niet je vader nooit gekend te hebben. Dat verlangen naar iets dat onbereikbaar is.
    Ga zo door met mooie verhalen. Dankjewel.
    Nelleke

    1. Mee op de wind

      Dag Nelleke, op onze leeftijd gaan we steeds meer stilstaan bij dat wat ons gemaakt heeft tot wie wij zijn.
      Het is mooi om dat te mogen delen en fijn om reacties erover te ontvangen.
      Dank voor je reactie.
      Liefs, Maaike

  4. Elly

    Wat een mooi,niet verwacht kado
    Ik.begrijp dat u er erg blij mee bent
    Wat fijn dat het zo via een omweg weer nij u kwam
    Het hoort nu bij u!

    1. Mee op de wind

      Ja het was echt niet verwacht Elly en juist daardoor zo verrassend!
      Zo kwam het kistje na een omzwerving bij mij terecht.
      Soms is het leven wonderlijk.
      Dankjewel.
      Maaike

  5. Elly van Veenendaal

    mooie herinnering , Maaike.
    Goed dat je op die manier, dankzij die lieve geste van je nichtje, en door dat mooie kistje, met inhoud, toch je vader leerde kennen, weliswaar door verhalen en foto’s, maar dat kon niet anders.
    Heel erg als je je vader nooit hebt kunnen meemaken.
    Maar gelukkig heb je nog veel familie. Die kunnen hem niet vervangen, maar dat is toch ook wel fijn.
    Bedankt Maaike. Totdat volgende keer.

    1. Mee op de wind

      Goedemorgen Elly,
      Ja het is goed om te kijken naar wat er wel is, dat is zeker waar. Heel veel mensen leven met een gemis ik vond het mooi om te zien hoe mijn zus het compenseerde
      waardoor ze zelf ook blij werd. Het is fijn als we oplossingen vinden en iets een wending kunnen geven.
      Dat ik uiteindelijk het kistje kreeg was wel een grote verrassing.
      Jij ook bedankt.
      Liefs, Maaike

  6. sonja

    Een heelmooi en ontroerend verhaal, Maaike. Zelf heb ik ook de oude Bijbel van mijjn grootvader; ook bij ons werd er niet veel uit gelezen maar ik vind hem zo bijzonder omdat er alle geboorte-=, huwelijks- en overlijdensdata in staan van mijn familie. Nadat ik er ook de mijne bij heb geschreven, staan er in totaal 5 generaties in, Bovendien had mijn grootvader er enkele opmerkingen in geschreven bij sommige bijbelteksten die hem kennelijk belangrijk leken.

    1. Mee op de wind

      Mooie en waardevolle stukjes uit het verleden Sonja, die we koesteren en waar we zuinig op zijn.
      En het handschrift van je grootvader zien dat zo iets bijzonders. Dat was ook zo toen ik heet handschrift van mijn vader zag.
      Het zijn familiedocumenten. En zo heeft iedere familie een verhaal.
      Dankjewel voor het reageren. Groet,
      Maaike

  7. Nel Bakker

    Lieve Tante Maaike,
    Een mooi verhaal! Ook ik heb iets geërfd van mijn vader uit hetzelfde gezin. Een heel mooi klein schilderijtje met een molen erop. Het hing altijd bij oma aan de schoorsteen volgens mijn vader. Het was op zich geen kostbaar schilderijtje maar had voor mijn vader veel emotionele waarde.
    Groeten van Nel B

    1. Mee op de wind

      Ha Lieve nicht,
      Ja, moest even denken Nel, maar dat schilderijtje herinner ik mij nu ook hoor. Wat leuk dat het bij jou terechtgekomen is.
      Het is fijn om te horen dat alles voort blijft leven in de familie. En dat het emotionele waarde had voor jouw vader (mijn broer) begrijp ik heel goed.
      He was in de tijd dat we nog kachels hadden met een schoorsteen dat het daar hing. En zo is ook dit verhaal weer rond.
      Leuk om iets van je te horen.
      Groetjes, tante Maaike

  8. Gerlien

    Lieve Maaike,
    Het duurde even, maar nu dan toch nog even reageren. Wat een heerlijk verhaal, ja die goede oude tijd. Na het zien van de foto en de ansichtkaart komen ook bij mij de herinneringen weer boven. In het fotoalbum van mij moeder, dat ze kreeg op haar 18e verjaardag (1927) zaten heel veel foto’s uit die tijd en ook een paar van dat soort ansichtkaarten. Het album ligt nu bij ons in de boekenkast en zal tzt naar een zoon van mijn broer gaan, hij heeft belangstelling voor de familieleden uit die tijd ivm de stamboom. Altijd weer fijn dat het in de familie blijft en de onze is klein, ik heb 1 broer en wij hebben geen kinderen. Mijn broer en schoonzus hebben 2 zoons en ze hebben 4 kleinkinderen. Dus dan snap je het helemaal dat ik er blij me ben.

    Heel veel groetjes van Gerlien

    1. Mee op de wind

      Lieve Gerdien, leuk he die oude ansichtkaarten. Ik begrijp dat je er blij mee bent en ook heel fijn dat het tzt. naar een neef van je gaat. Zo weet je dat het veilig bewaard blijft want dat willen we toch met onze dierbare aandenken!
      Inderdaad Gerlien jullie familie is niet groot maar de familieband en het familiegevoel misschien juist daardoor heel intens met fijne contacten met nichten en neven, begrijp ik en dat is mooi!
      Als je de jongste bent van een groot gezin, zoals ik, en je wordt ouder dan zijn er veel verliezen te betreuren, dat is een andere kant van het verhaal.
      Fijn weer iets van je te horen en heel veel groetjes terug.
      Maaike

  9. Tineke

    Wat fijn dat je dit kistje hebt gekregen en daarmee een beeld hebt kunnen vormen van je vader. Wat erg dat je hem zelf niet mee hebt kunnen maken. Vader en dochter(s) is toch een heel speciaal iets. Kan me voorstellen dat je er heel blij mee bent. Groet, Tineke.

    1. Mee op de wind

      Ha Tineke, fijn om je hier weer te ontmoeten. Ja ik zie dat ook vaak, de band tussen een vader en dochter heeft een eigen energie. En dat heb ik gemist, nu ik ouder ben weet ik dat veel mensen iets missen in hun leven. En ja, met dat kistje ben ik blij. Jij blijft maar produceren he, je schrijfsels zijn heel leuk en veelzijdig. Die productie haal ik bij lange na niet maar dat geeft niet, een slak komt er ook zei mijn oudste zus altijd. En zo is het. En je bent nog een stuk jonger he.
      Met dank en groet,
      van Maaike

Laat een reactie achter