Terug van weggeweest. Zelfs lientje de poes was blij dat ik er weer was!
En dat wil wat zeggen want lientje is altijd boos op mij als ik langer dan een dag ben weggeweest. Zij verwaardigt mij dan met geen blik meer als ik binnenstap. En als ik mij installeer voor een heerlijk kopje koffie gaat zij goed zichtbaar, demonstratief met haar rug naar mij toe zitten. En lieve broodjes bakken is er niet bij. Zij houdt voet bij stuk. Ik moet het mij maar eens goed realiseren waar ik mee bezig ben. Niet dat gemakkelijke wegwuiven! Nee, zij is zeer ontstemd over mijn gedrag, dat moge duidelijk zijn. Gelukkig draait zij na een nachtje slapen weer bij. Wat dat betreft: net een mens!
Echter, hoe anders was het nu. Meteen een luid gespin toen ik haar oppakte. En zo dicht mogelijk bij mij willen zijn, mij steeds maar aankijkend. Het klinkt misschien gek maar het voelde nu meer als thuiskomen dan anders!
Vorige week was ik getuige van een mooi schouwspel.Ik zat in de tram,’s avonds. Bij een halte stapte een man van middelbare leeftijd in. Hij had een heel vriendelijke uitstraling. Toen hij ging zitten zag ik dat zijn blik op een al wat oudere dame viel die tegenover hem zat, naast een partner. De dame in kwestie voelde het en zij keken elkaar even aan. De man kon zijn ogen de hele verdere rit niet van die dame afhouden. Hij wilde niet kijken en probeerde het met zijn wil, maar zijn ogen moesten steeds weer naar haar toe. De oudere vrouw voelde wat er gebeurde en keek vriendelijk voor zich uit. Het was duidelijk dat zij niet goed raad wist met de situatie. Ik zag alles gebeuren en vroeg mij verwonderd af wat er nu eigenlijk plaats vond tussen die twee mensen. Zij, een toch veel oudere dame dan hij, een man van rond de vijftig. De rit duurde best wel een poosje. Af en toe ontmoetten hun ogen elkaar weer en allebei keken zij dan snel een andere kant uit.
Uiteindelijk was de tram bij de halte waar de man eruit moest. Hij durfde, aan het einde van de rit, de oudere vrouw vriendelijk te groeten. Zij gaf hem haar liefste glimlach, waarop de man stralend en blij uitstapte. Het was van zo’n pure eenvoud wat er gebeurde tussen deze twee mensen dat het mij raakte. Twee mensen die elkaar niet kenden en terloops, op een diep niveau, even als voorbijgangers verbonden waren. Alsof zij elkaar herkenden van lang geleden en dit even uitwisselden. Hoe mooi!
Er gebeuren, als ik oplettend in het leven sta veel mooie dingen om mij heen. De kunst is genoeg rust in mijn leven te creëren zodat zij
binnen kunnen komen. Genoeg rust en tijd nemen om ze te signaleren.
Het zijn de kleine dingen die het doen! De kleine dingen van alledag.
Wat schrijft u prachtig en puur! Inspirerend!
In het meest alledaagse is schoonheid te vinden.
Soms ineens valt je oog er op. Daarover schrijven geeft vreugde.
Dank Elvira voor deze reactie.
Een groet van
meeopdewind