De verloren kip
Poezen, ik blijf het wonderlijke dieren vinden. Hoe meer je naar ze kijkt hoe meer dat opvalt. Vroeger, in mijn kinderjaren, hadden wij een poes die de supervisie had over het bewaken van de muizenstand in en rond ons huis. Zij deed dat met verve. Deed plichtsgetrouw haar werk dus mocht zij blijven. Zij had geen andere naam dan poes. Poes was gewoon haar roepnaam waar zij prima naar luisterde en dik tevreden mee was. De poes zocht veel mijn gezelschap. Stiekem vond ik het “mijn poes”. Eigenlijk kan ik…