Wat een oorlog allemaal teweeg brengt

Wie ik ook spreek en waar ik ook ben, overal komt de oorlog in Oekraïne ter sprake. We leven mee met het lot van het Oekraïense volk en we houden allemaal ons hart vast waar dit op uit kan lopen. Ik hoorde van een journaliste dat zij veel ouderen spreekt die de Tweede Wereldoorlog nog hebben meegemaakt. En ze vertellen dat door deze oorlog oude wonden open opengaan, trauma's herleven. En dat is ook bij mij het geval. Toen op 10 mei 1940 de oorlog uitbrak was ik veertien maanden…

10 Reacties

Amandelen knippen Anno 1940

We hebben vaak onze bedenkingen over de gezondheidszorg van nu.  Vandaag een verhaal over de gezondheidszorg in vroeger jaren. Mijn moeder heeft het vaak verteld. Het verhaal speelt zich af rond 1940. Ik was toen één jaar. Broer Arjan was zeven jaar. Hij was heel vaak verkouden en had veel last van zijn luchtwegen. De huisarts vond het nodig dat zijn amandelen geknipt zouden worden. Arjan moest naar het ziekenhuis er zat niet anders op. Maar hoe moest hij in het ziekenhuis komen? Er was niemand voorhanden die hem daar…

22 Reacties

“Nou, dan neemt ‘ie toch lijn zestien!”

Wat zijn het voorbeeldige kinderen vandaag. Moet je ze zien daar : veertig kinderen die genieten en opgaan in wat zij aan het doen zijn. Dat was gisteren wel anders. Toen kletterde de regen tegen de ramen, en windhozen stuwden de regen voort. Wat een storm was dat! En wat waren de kinderen druk! Onbegrijpelijk dat dit dezelfde kleuterklas van gisteren is. Ach, het is hen vergeven. Met dat lawaaierige weer stormt het niet alleen buiten, de onrust van het weer vaart ook in kinderhoofdjes. En zie als je vier…

14 Reacties

Komt vader ons welt’rusten zeggen?

Rotterdam, 1946. Een gewone dag uit de jeugdjaren van Gijs. Zoals iedere ochtend wordt Gijs ook vandaag precies op tijd wakker. Hij gaat zitten en checkt voor de zekerheid nog even op de torenklok hoe laat het is, want hij moet wel op tijd de deur uit. Ja, het is kwart voor zes, tijd om op te staan voor de vroegmis. Het is de eerste kerkdienst van de dag en Gijs is misdienaar. Om kwart over zes begint de mis. Als hij de deur achter zich dichttrekt, valt de kou…

14 Reacties

Je weg erin vinden is geen sinecure!

De zitplaatsen in de metro naar Amsterdam zijn voor de helft bezet. We hebben vandaag genoeg ruimte om gezellig naast elkaar te zitten. Opeens staat er een man voor ons. Hij houdt een beduimeld vel papier voor onze neus. Hij spreekt geen Nederlands, maar tikt op het papier, en wijst met zijn vinger naar een foto. We zien een  ventje van een jaar of tien dat ziek lijkt.  De man kijkt ons treurig aan. Hij ziet er niet echt als een zwerver uit. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. En Gijs blijkbaar ook niet. Uiteindelijk doen wij niets. En dat niets doen houdt mij bezig. Is mijn achterdocht wel terecht? Word ik wel echt voor de gek gehouden, zoals ik denk? Het is waar, het zou niet de eerste keer zijn dat ik in het ootje word genomen. Maar als het nu eens echt waar is. Als thuis een kind op eten zit te wachten? Ben ik tekort geschoten? Ik weet niets van de man!

(meer…)

4 Reacties