weg

De zitplaatsen in de metro naar Amsterdam zijn voor de helft bezet. We hebben vandaag genoeg ruimte om gezellig naast elkaar te zitten. Opeens staat er een man voor ons. Hij houdt een beduimeld vel papier voor onze neus. Hij spreekt geen Nederlands, maar tikt op het papier, en wijst met zijn vinger naar een foto. We zien een  ventje van een jaar of tien dat ziek lijkt.  De man kijkt ons treurig aan. Hij ziet er niet echt als een zwerver uit. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. En Gijs blijkbaar ook niet. Uiteindelijk doen wij niets. En dat niets doen houdt mij bezig. Is mijn achterdocht wel terecht? Word ik wel echt voor de gek gehouden, zoals ik denk? Het is waar, het zou niet de eerste keer zijn dat ik in het ootje word genomen. Maar als het nu eens echt waar is. Als thuis een kind op eten zit te wachten? Ben ik tekort geschoten? Ik weet niets van de man!

(meer…)