Blog

Nee,  het gaat  niet  goed  met  hun relatie.  Ik  zie  het.  Jammer,  want  zij  zijn  toch  al  een  jaar  of  tien  samen.  Natuurlijk  zijn  de  wittebroodsweken  voorbij  na  tien  jaar,  dat  begrijp  ik  ook  wel.  Maar  het  ging  eigenlijk  tot  vorig  jaar altijd  goed.  En  nu lijkt  er  echt  de  klad  in  te  zitten.  Dat  had  ik  niet  verwacht.

Ik  kijk  vanuit  het  raam  van  de  achtste  verdieping  op  het  water  van  de  singel.  Ieder  voorjaar  huist  aan  de  oever  van  de  singel  een  zwanenpaar. Zij hebben  elkaar  trouw beloofd  voor  het  leven,  want  zij  houden  van  elkaar. En  omdat  zij,  zoals  alle  zwanen, monogaam  zijn.  Ieder  voorjaar  word  ik  weer  verrast  door  hun  prachtige  paringsdans.  Met  sierlijke  kopbewegingen  maken  zij  elkaar  het  hof.

Het  paar  minnekoost  en  zij hebben  elkaar  weer  hartstochtelijk  lief,  wat  resulteert  in  een  paring. Ieder  voorjaar  gaan  zij  daarna  aan   het  werk. Een  nest  bouwen! Want  zij  hopen,  en  gaan er  vanuit,  dat  zij  evenals  voorgaande  jaren  weer   nakroost  krijgen.  Ook  nu  bouwen  zij  op  hetzelfde  plekje  weer  hun  nest.

En  hun  wens  wordt  vervuld.  Weldra  liggen  er  zes  eieren in  het  met zorg  klaargemaakte  nest.  Vader zwaan  heeft  heel  hard  gewerkt.  Echt  het  leeuwendeel  van  het  bouwen  op  zich  genomen. Moeder  heeft  de  supervisie.  Zij  kijkt  nauwgezet  toe  of  het  nest  mooi  wordt.  Want  haar  kinderen  krijgen  het  mooist  gebouwde  nest  ooit. Nu  begint  het  uitbroeden  van  de  eieren. De  komende tijd,  achtendertig lange dagen,  worden de  eieren  warm  gehouden.  Af  en  toe  neemt  pa  het  over.  Maar  het  leeuwendeel  is  nu  voor   moederzwaan.  Tot  hiertoe  is er  geen  vuiltje  aan  de  lucht.  Na  achtendertig  dagen  worstelen  de  zwanenkinderen  zich uit  hun ei.  En  zie, een  prachtige zwanenfamilie  bevolkt  later  op  de  dag  de  singel.  Ze  spartelen  en  dollen  met  elkaar.

De  volgende  dag  zie  ik  ze  in  een  lange,  sierlijke  rei door  het  water  glijden.

Een  trotser  ouderpaar  is  er  niet!  Prachtig,  zoals zij daar zwemmen.  Als  trotse  schepen  die  door  het  water  glijden.  Niets  ontgaat  de  ouders.  Vooral  vader   zwaan  bewaakt  zijn  kostbare jongen. Kom  er  maar  niet  te  dicht  bij  want  hij  zou  je  zo  aanvliegen.
Mijnheer  zwaan  is,  zolang  ik  het  paar  nu  gadesla,  behoorlijk dominant. Zijn  wederhelft  heeft  niet  veel  in  te  brengen.  Mevrouw  zwaan  kan  zich  daarin  meestal  redelijk  goed  vinden.  Maar,  nu  er  kinderen  zijn   heeft  zij  ook  zo  haar  opvoedkundige  principes.
En  van  die  overtuigingen  laat  zij  zich  niet  zomaar  afbrengen. Dit  jaar  ontpopt  zij  zich,  tot  mijn  verbazing,  tot  een halsstarrige,  eigenzinnige  zwanenmoeder.  Dit  was  vorige  jaren  in  mindere  mate  ook  zo  als  er  jongen  waren.  Maar  dit  jaar lijkt  zij  zelfbewuster.  Tot  minder  aanpassen  bereid.

Wat  gebeurt.  Als  de  kinderen  wat  groter  zijn  wil  pa  verhuizen  naar  een  andere  singel. Hij  heeft  daar  zo  zijn  redenen  voor.  Hij  is  al  wel  met  het  hele  gezin  een  paar  keer  gaan  kijken.  In  een  keurige  colonne  zwemmen  zij  dan  door  de  singels.  Vader vooraan.  Moeder  en  de  kinderen  volgen.  Maar  moeder  zwaan  heeft  eens  goed  gekeken  en  zij  wil  hier  haar  kinderen  pertinent  niet  heen  brengen.  Het  is  hier  veel  te  onveilig.  Haar  kinderen  lopen  hier  gevaar,  vindt  zij.  Op  de  oude  plaats  is het  rustig!  Vorige  jaren  zijn  haar  jongen  hier  ook  in  alle  rust  groot  gebracht!

Echter,  mijnheer  zwaan  is  vastbesloten. Er  ontstaat  een  fel  zwanengevecht.

Terwijl  vader  en  moeder  in  een  heftige  strijd  verwikkeld  raken,  zoeken  de  kinderen  troost  bij  elkaar. Mevrouw  zwaan staat  haar  mannetje.  De  veren  vliegen  in  het  rond.
Tot  vader  zwaan  het  welletjes  vindt.  Hij  heeft  er inmiddels  schoon  genoeg  van.  Het  gedoe  hangt  hem  mijlenver  de  keel  uit.  Als  het  zo  moet,  hoeft  het van  hem  niet  meer.  Heeft  hij  daarvoor  altijd  zo  geploeterd?  Stank  voor  dank!  Hij  vindt  het  echt  heel  erg,  maar  het  elastiek  is  er  uit.
Er  is  maar  één  oplossing:  de  kuierlatten  nemen!  Vertrekken.  Hij  keert  het  hele  gezin  de  rug  toe  en  vertrekt.  Zonder  groet  of  wat  ook.

Ik  zie  hem  weg zwemmen.  Statig  en  sierlijk.  Trots,  zoals  altijd.  Zijn  hals  lijkt  nog  langer  dan  anders.  Hij  kijkt  niet  meer  op  of  om.  Hij  zwemt  alleen  weg.  Naar  de  singel: de  nieuwe  woonplaats  die hij al  heeft  uitgezocht.

Moeder  zwaan  blijft  achter.  Wat  moet  zij  doen?  Zij  kan er  niet  achteraan.  Haar  jongen  moeten  bewaakt  blijven. Ze  kijkt  rond.  Misschien, wie  weet,  krijgt  hij  wel  spijt en  komt  hij  terug.

Haar  jongen  kruipen  om  haar  heen.  Zij  is  niet  alleen. Maar  zij  voelt  zich  heel  eenzaam!  Zij  wacht  de  hele  avond  of  haar  partner  terug  komt.
Had  zij  toch  met  hem  mee moeten  gaan?  En  toch maar moeten verhuizen?  Maar  het  is  daar  echt  veel  te  gevaarlijk.  Tot  het  donker  wordt  zoekt  zij  de  singel af.  Maar  er  komt  niets. Zij  moet,  zonder  haar  metgezel,  eenzaam  de  nacht  in. De  volgende  ochtend  zwemt  zij  al  vroeg  rondjes  in  de  singel. Haar  jongen  volgen  haar.  Zij  hebben  honger  en  zoeken  voedsel.  Haar  ogen  zoeken  de  singel  af.  Zonder  dat  zij  hem  nog  terug  durft  te  verwachten. En  dan  ziet  zij,  heel  in  de  verte,  een  zwaan  zwemmen. Alleen!

Mijnheer  zwaan  heeft  zich,  zonder  zijn  gezin,  alleen  gevoeld  deze  nacht.
Vanochtend  vroeg  heeft  hij  een  besluit  genomen.  Nee, hij  gaat  niet  scheiden.  Hij  gaat  terug  naar  zijn  gezin.  En  vooral,  terug  naar  zijn   wederhelft!  Zij  zijn al  tien  lange  jaren  samen.  Hoe  moet  hij  verder  zonder  haar?  En  hij  is  er  vannacht  ook  achter gekomen  hoe  druk  en  onveilig  het  in die  singel  is.  Wat  is  hij  dom  geweest!

Ik  zie  hem  aan  komen.  Hij  zwemt  heel  snel.  Hij  kijkt  niet  op  of  om.
Hij  heeft  maar  één  ding  voor  ogen.  Terug  naar  zijn  zwanenvrouw!
Moeder  zwaan  rekt  haar  lange  hals. En  dan  ziet  zij  het: hij  is  het.  Hij is  het  echt!
De  jongen zijn  uitgelaten.  Zij  weten niet  hoe  zij  pa  moeten begroeten.
Moeder  zwaan  kijkt  en  kijkt  maar.  Hij  is  weer  thuis. Hij  is  terug. Haar  zwanenpartner!  Vader zwaan  weet  één  ding: dit  mag  nooit  weer  gebeuren!

Het  is  inmiddels  een  paar  weken  later.  Ik  zie  ze  weer  samen.  De  onenigheid  is  uit  de  lucht.

Ze  zwemmen  weer  door  de  singel.  Samen, blij  met  hun  kroost.  In  volkomen  harmonie!  Ik  zie  ze  weer  door  het  water  glijden.  Sierlijk!  Alsof  zij  door  de  singel  schrijden!

Delen op Facebook

Tweet