Uitstapjes naar vroeger en nu!

Na de hete zomer van vorig jaar, is dit jaar het warmterecord van 1944 gebroken. En wat hadden we weer hete dagen!
Volgens zeggen staan ons de komende jaren veel meer van deze warme zomers te wachten. Er zullen meer hittegolven komen. En dagen van 40 graden? Daar hoef  je niet meer van op te kijken. Dit allemaal als het klimaat blijft veranderen in het tempo van nu.

Vanochtend is het weer vroeg warm buiten. En nog heerlijk stil. Ik schuif mijn relaxstoel in een hoekje van het balkon en installeer mij om te schrijven.
Hoog boven mij in de lucht hoor ik een vliegtuig. Ver weg klinkt 
de schorre schreeuw van een kraai. Wat een uitgelezen ochtend is dit! Er zit verder nog niemand buiten. Een beetje hebberig maar de wereld lijkt deze ochtend van mij alleen.

De stilte neemt mij mee.
“Ik ga eerst de luiken buiten maar eens sluiten” zegt moeder en loopt naar buiten. Ineens wordt het in de kamer donker. Het lijkt nog stiller nu. De anderen zijn allemaal naar school. Volgend jaar, als ik zes ben, mag ik ook.
“Zo houden we in ieder geval de warmte buiten” zegt moeder als ze weer binnenstapt.
Het is al weken hetzelfde weer. De warmte trilt en zindert boven de tuinderij. Het land is droog het dorst en snakt naar water.

Ze waren vroeger nog niet zo gek met hun houten luiken voor de ramen.
Die luiken buiten waren een uitkomst om het koel in huis te houden.
Gisteren kwam op het nieuws dat buiten zonweringen het beste zijn om de warmte niet binnen te laten komen. Luxaflex, etc. doen dit veel minder. 

Straks zien we weer overal die gezellige groene luiken buiten voor de ramen. En het is nog milieu vriendelijk ook.
Wie weet wat er allemaal gaat veranderen om de extreme warmte in de toekomst het hoofd te bieden. 

’s Avonds op bed  kwamen de langpoten langs. Het hor voor het raam voldeed niet want het gezoem boven mijn hoofd  zwol soms aan tot een orkest.
Ik wist dat ze naar een plekje op mijn lijf zochten om te landen. Ondanks de warmte kroop ik diep onder de dekens want ik gunde ze hun maaltijd niet.  Maar ze hadden geduld, als ik eindelijk in slaap sukkelde, gebeurde het alsnog.
En ’s ochtends vertelde een heleboel beten mij dat ze zich weer heerlijk te goed hadden gedaan. En die beten jeukten, ook nog in de ochtend.

Tegenwoordig komt er nog wel eens een bij mij langs. Bij mijn bed ligt nu een stift met een luchtje waar ze niet van houden. Ze vinden het blijkbaar erg vies want ze vliegen weg en komen niet meer terug. Vlieg teleurgesteld, ik blij.
Maar zoals vroeger is het al lang niet meer.
Als mijn moeder sla van het land haalde krioelden het in de kroppen van luizen. En voor het eten moest de sla gewassen en gewassen worden. Je kreeg de luizen er bijna niet uit.

Toen in 1948 de DDT op de markt kwam was iedereen blij, leek dat de oplossing. Alles, maar dan ook alles wat groeide en bloeide werd bespoten. Uiteindelijk bleek dat het gif rampzalig en desastreus was voor insecten, voor het milieu en voor de mens.
In mijn blog: lieve heersbeestjes eet smakelijk. kun je er meer over lezen. 

Nu zijn insecten weer aan het verdwijnen en of we daar blij mee moeten zijn?
In plaats daarvan kwam dit jaar de processierups in het nieuws. Een klein beestje dat voor veel narigheid en overlast zorgt. Naar verwachting zal het volgend jaar nog veel erger worden. Hopelijk is het niet waar want het beestje is moeilijk te bestrijden en richt onze bomen ten gronde.

Toen ik zes jaar was liep ik in de warmte naar school. Soms troffen we het dat een paard en wagen ons passeerden. Dat lieten we niet zomaar voorbijgaan. Vooral als de kar een opstaande achterkant had konden we wel iets met het voertuig.
We renden eerst een eindje mee en hoopten dat de voerman ons niet zag of hoorden. Als onze handen eenmaal de achterkant van de kar konden grijpen was het zo gepiept.
Onder de kar was een stang waar we onze voeten op konden zetten. We hingen aan de kar en hoefden niet te lopen. Ons huis stond op het veilingterrein. Het was pas echt boffen als we zover konden meerijden. Maar het ging vooral om de spanning. 

Tegenwoordig worden bijna alle kinderen naar school gebracht. Het zal in de meeste gevallen niet anders kunnen. Het verkeer is te druk geworden en levensgevaarlijk voor jonge kinderen.

Onze school stond in het dorp, een behoorlijk eind van ons huis.
En naar school brengen was er niet bij. Alle kinderen liepen of fietsten naar school. Dat was heel gewoon.

Vooral als het warm was leek er geen eind te komen aan de tocht.
Achteraf denk ik dat het vroeger ook gevaarlijk was. Zeker voor ons gezin. Omdat wij op het veilingterrein woonden was er veel verkeer naar en van de de veiling. Wij liepen, tussen al dat drukke verkeer, naar onze school.

Er gebeurde van alles op de weg naar school. Ik ben echt op de nostalgische tour. Zo herinner ik mij dat naast die soms warme zomers, de winters streng konden zijn. Hoe sloten dicht vroren en dat er geschaatst werd.

Als die pret voorbij was, omdat het ijs ging smelten, kwam het nieuwe vermaak: ijsschots lopen. En natuurlijk waren mijn broers er als de kippen bij. Met een groepje vrienden renden ze, hand in hand, van de ene kant naar de andere kant van de sloot. Springend, van schots naar schots, bereikten ze de overkant. Aan natte voeten geen gebrek natuurlijk.

Ouderlijk huis met schuur

We hadden een grote aangebouwde schuur aan ons huis met een kolenfornuis erin dat ’s winters bijna altijd brandde. Heel veel jongens kwamen, omdat zij anders niet naar huis durfden, hun sokken bij de kachel drogen.
Mijn moeder zei altijd:”de natte voeten kunnen hier niet in huis.”

Mijn achterkleinzoon gaat hij het nog meemaken dat hij ijs op de sloot ziet?
Of leert schaatsen?

Wat ik nooit meer terug wil zien zijn die vreselijke vliegenvangers van toen.
Ze hingen in bijna ieder gezin boven de tafel. Wat een naar gezicht als een vlieg tegen die stroperige, kleverige massa vloog. Hoe meer de vlieg wurmde om los te komen hoe vaster het beestje aan de stroperige massa kleefde. Ik zie ze tegenwoordig gelukkig nooit meer.

Beelden van vroeger komen in golfbewegingen langs en verdwijnen.
Vroeger en nu horen onlosmakelijk bij elkaar, zijn met elkaar verbonden.
Als jongste stond ik eigenlijk in twee werelden.
Ik groeide op tussen oudere broers en zussen die nog thuis woonden.
Maar daarnaast kwamen ook de getrouwden met hun kinderen langs.
Het kon dan een drukte van belang zijn. Mijn moeder had mijn hulp dan broodnodig.
Ik scheelde 19 jaar met mijn oudste zus Corrie, en was vier jaar toen zij kinderen kreeg.
Nu jaren later heb ik nog altijd een fijne band met mijn vele nichten en neven. Bij sommigen logeer ik zelfs. Als familiemens kan ik daar echt van genieten!

In het watertje voor mij zwemt een zwanenpaar voorbij. Ik zie hoe hun poten zich voortbewegen door het water. Ze worden door niets of niemand gestoord en maken hun vroege uitstapje.
Plotseling stoppen ze om elkaar even te minnekozen.

Mijn uitstapjes, met vergezichten naar vroeger, zitten er op.
Het belooft een warme dag te worden. Ik ga een heerlijk kopje thee voor mezelf maken, want na gedane arbeid is het zoet te rusten!

Mijn woonplek

 

Meer verhalen over vroeger lezen?  Kijk op mijn blog, of bestel mijn boek!

Je kunt je ook gratis abonneren op mijn blog.

 

Dit bericht heeft 28 reacties

  1. Anoniem

    Ja Maaike. Nostalgie. Vaak een heerlijke gewaarwording als je oud bent, temeer omdat de goede herinneringen toch wel de overhand hebben. (Ik denk dat dat bij de meesten toch wel het geval is). Zeker op zo’n zoele avond of in de vroege morgen, als alles zo heerlijk rustig is. Iedereen heeft natuurlijk z’n eigen herinneringen, maar mooi om ook die van een ander te horen/te lezen.
    Bij jouw foto van de zwanen hoor ik in gedachten de cello-muziek uit Le Cygne (De Zwaan) van Camille Saint . Prachtig!

    1. Mee op de wind

      Dag Anoniem. Deze keer was et fijn om weer eens over vroeger te schrijven. Mijn herinneringen komen altijd als het om mij heen zo stil is en de natuur in rust is. Ik vind het ook leuk oom verhalen over vroeger te horen te lezen. En bij het ouder worden verval je nu eenmaal sneller in nostalgie.
      Wat mooi dat je bij de zwanenfoto zelf de muziek toevoegde. Wat is het fijn dat we zoveel mooie dingen uit onze jeugd herbeleven. En muziek kan een heel sterke herinnering zijn. Dankjewel Anoniem voor je reactie en aanvulling!Groet, Maaike

  2. Nelly van Voorthuijsen-Boon

    Hallo Maaike, ik ben bij dat we weer aan het schrijven toekomt. Het was denk ik moeilijk om na het heengaan van je man weer te gaan schrijven. Maar het is fijn dat je de kracht hebt gekregen om dit weer op te pakken, ik geniet van je schrijfsels. Een lieve groet van Nelly.

    1. Mee op de wind

      Dag Nelly, ik vind het zelf ook fijn dat ik de draad heb opgepakt ook al blijft het moeilijk.
      En uit de reacties put ik vreugde. Het is fijn om te weten dat mensen genieten en mijn verhalen graag lezen.
      Daarom hartelijk dank Nelly voor het lezen en je reactie! Met een lieve groet van Maaike

  3. Wilma

    Heerlijk he die vroege morgens!! Geniet er lekker van. Wij genieten van je verhalen.
    Lieve groet, uit ook een warm land,

    Wilma

    1. Mee op de wind

      Ik begrijp dat jij er ook zo van geniet Wilma? Van die heerlijk vroege ochtenden. En het is warm, ook bij jullie.
      Dank voor je lieve reactie en voor je groet. Ook een groet van mij. Maaike

  4. Anoniem

    Dag Maaike,

    Mooi stukje.
    Laatst heb je me uitgelegd wat het verschil is tussen een blog en een vlog. Jij was een blogger zei je, maar nu, met al die foto’s, ga je volgens je uitleg, toch de vloggerkant op? Wordt dat je doel?
    Liefs van Nelleke

    1. Mee op de wind

      Dag Nelleke,

      Je hebt gelijk. Zo af en toe vind ik het leuk om foto’s te plaatsen. Maar dat ik een vlogster word? Ik denk het niet.
      Ik ben niet zo vlug met schrijven en het kost denkwerk. Iedere dag iets aanleveren krijg ik niet voor elkaar.
      Zoals ik het nu doe bevalt het mij dus prima. Maar dat wist je al. En zo goed als jij bent met foto’s ben ik ook niet.
      Leuk dat je reageert, en liefs van Maaike

  5. Hendriana

    Beste, Maaike

    Het is zo fijn om u verhalen te lezen.

    Vooral over vroeger hoor ik zo graag.
    Groetjes, Hendriana.

    1. Mee op de wind

      Dag Hendriana. Verhalen over vroeger ik heb er al zoveel geschreven! Dit keer kwam ik door de warmte weer helemaal in vroeger terecht.
      En fijn dat u zo geniet ervan! Groetjes van Maaike

  6. Anoniem

    Wat een gezellig en herkenbaar verhaal weer, ik heb er van genoten. Het gezin waaruit ik kom was ook erg groot. Mijn oudste zus en ik verschilden 23 jaar. Bij mij borrelen de vele herinneringen aan vroeger ook weer naar boven na dit lezen. Heel gezellig. Die kleverige vliegenvangers, bah! Vlak boven je bord met eten. En dat . voor mijn idee, lange lopen naar school, wat was het dan toch warm, vooral om half 4 ’s middags. Gewoon gebreide truitjes aan en meestal ook nog gebreide kniekousen, die we stiekem oprolden, om ze dicht bij huis weer tot onze knieen te trekken.Idealiseren we onze vroegere tijd, nu we ouder worden? Misschien wel, maar in mijn herinnering was het een gezellige tijd met een heerlijk geborgen en huiselijk gevoel.
    Wat de muggen betreft, zelf heb ik trekhorren en heb nooit een vlieg binnen, tot nu dan!!!Fijn om je verhaal te lezen,
    Lieve groetjes en sterkte van mij.

    1. Mee op de wind

      Dag Anoniem.Ik dacht dat ik veel scheelde met mijn oudste zus. Maar je hebt toch altijd weer baas boven baas, zo blijkt.
      En je vond die vreselijke vliegenvangers dus ook zo erg? Ja en dan die warme kniekousen. Leuk toch altijd weer die herkenning.
      Het was zo anders vroeger. Ik genoot ook vooral van de rust en de verstilde natuur als het avond en ochtend was. Van de winters allemaal rond de tafel met een lamp erboven. Bij ns zat er wel eens een gaatje in een hor en dat was natuurlijk fijn voor de langpoten.
      Dankjewel voor je reactie en fijn dat je geniet van de verhalen! Liefs en groet, Maaike

  7. Annie Taal-Blok

    Heel leuk en herkenbaar. Gewoon zo als het vroeger was kan je nu nog van genieten.

    1. Mee op de wind

      Dag Annie. Ja ouderen laten van tijd tot het verleden herleven. We dragen het verleden in ons mee en bij het ouder worden komen vaak de verhalen naar boven. Soms vertellen mensen ze aan elkaar. Ik schrijf ze op omdat ik dat leuk vind. En, zo blijven ze bewaard! Groet, Maaike

  8. Lily

    Leuk, dat stukje van achter de wagen gaan hangen!
    Ik moest vroeger ook naar school lopen en die weg kon afgekort worden door op een gevaarlijk punt over te steken, wat mij ten strengste verboden was.
    Kinderen zijn kinderen en zien het gevaar niet, dus toch regelmatig gedaan tot mijn vader mij en mijn vriendinnetjes aan de andere kant opwachtte….
    Nooit meer gedaan, dat weet ik wel 😉
    De winters waren ook anders en op het schoolplein werden bij sneeuw glijbanen gemaakt, die letterlijk zo glad als een spiegel waren, waarvan ik nu denk, wat was er eigenlijk zo leuk aan, want het was eindeloos op en neer rennen om over die ijsbaan te glijden in een lange rij achter elkaar.
    IJsbloemen op de ruiten van de slaapkamer, zo mooi…
    Warmte kan ik me niet zo heel goed herinneren, wel dat we een koelkast op balkon hadden, waarvoor wekelijks grote staven ijs bezorgd werden om bovenin te leggen om etenswaar koel te houden.
    Je hebt weer een mooi tijdsdocument geschreven, waarin veel oudere mensen zich zullen herkennen, maar ook hoe snel de tijden veranderd zijn.

    Liefs Lily

    1. Mee op de wind

      Lieve Lily, dat jullie vroeger al een vrieskast hadden! Wij hadden een kelder die was trouwens ook wel heel koud. Alleen in de winter kwam er water in te staan en dat was minder fijn. En dat glijden over die spiegelgladde banen dat weet ik ook nog. :euk om die herinneringen te delen met elkaar.
      Verhalen van vroeger roepen altijd veel herinneringen op. En dat geeft iets levendigs en bewustheid aan ons leven.

      En inderdaad, ook inzicht hoe snel de dingen in de tijd kunnen veranderen. Hartelijk dank Lily voor de bijdrage aan mijn blog!
      Groet en liefs van Maaike

  9. Janny de Visser

    Leuk Maaike.
    Die verschillen van vroeger en nu. Maar wel bekend door de ouderen onder ons. Groeten van Janny.

    1. Mee op de wind

      Dag Janny, ja ouderen weten er alles van en genieten ook van oude verhalen. Maar er zijn ook jongeren die ze leuk vinden om te lezen. In oude verhalen ligt onze geschiedenis. Dank en groetjes Janny, Maaike

  10. Tineke

    Dag Maaike, dank weer voor je mooie verhaal. Toevallig had ik vanaf de camping in de Achterhoek (we zijn met vakantie) gekeken of er al weer een nieuwe blog was. Nee nog niet en nu zag ik gisteravond dat er via de mail een bericht was. Ik reageer nu en hoop dat het geplaatst wordt met een slechte verbinding.

    Luiken, ja die hadden we vroeger ook in het ouderlijke huis. En koel was het in de gang met tegels. Dan konden we op de trap zitten en dan met blote voeten op de koude tegels. Dat was dan in de zomer. In de winter lag het rijp op de wollen dekens op zolder. Aan en uit -kleden gebeurde beneden voor de kachel die op olie gestookt werd. En als het heel erg koud was dan mochten we met sokken aan in bed, of met een kruik. En flanellen pyjama’s en lakens en een dikke gestikte deken. Schaatsen konden we altijd dicht bij huis. Maar pas als papa het ijs geïnspecteerd had.
    Laatst bedacht ik me of je het leuk zou vinden om mijn vakantieverslag van het voorjaar te lezen. Zo ja, zou ik dan je mailadres mogen?
    Groet, Tineke.

    1. Mee op de wind

      Dag Tineke, leuk wat je schrijft over sokken en een kruik en al je andere bevindingen. Met die oude verhalen gaat vroeger weer herleven bij veel mensen. En wij zijn allemaal deelgenoten van onze Vaderlandse Geschiedenis.Ik geniet zo van al de reacties.Ik word er blij van en voel mij dankbaar er door. Ik zal je mijn mailadres sturen want het lijkt mij leuk om je wederwaardigheden te lezen. Dank voor je vertrouwen. Groetjes en liefs, Maaike

  11. Riet

    Lieve Maaike ik geniet steeds weer van je prachtige verhalen, ik ben van net na de oorlog en woonden ook achteraf. Wij hadden thuis een auto mijn vader was veehandelaar en fruitteler en als het slecht weer was bracht hij ons naar school!
    Als ik jou verhalen leest schaam ik me soms hoe verwent wij zijn in die tijd dat de meeste mensen het heel arm hadden, naarmate dat ik ouder wordt besef ik dit des te meer. Maar ik ben ook trots op mijn ouders zij hebben altijd heel hard gewerkt en gaven veel weg!

    Die oude verhalen doen me altijd aan vroeger denken en dan komen de (verdrietige) maar ook de leuke herinneringen weer boven.

    Wat een mooie foto van die zwanen het past zo prachtig bij het verhaal, ik geniet er zo van Maaike.

    Veel liefs, Riet

    1. Mee op de wind

      Lieve Riet, ik begrijp dat we elkaar blij maken. Ik geniet zo van je reactie en van alle reacties die ik krijg. En wat fijn om te lezen hoe het in Julie gezin er naar toe ging. We zijn allemaal kinderen die in een bepaald nest geboren zijn. Daardoor worden wij gevormd.ik vind het heerlijk om te vernemen hoe het bij anderen was. Wat leven we in een mooie tijd dat we dit met elkaar kunnen delen. En mooi wat je over vroeger schrijft en hoe je kijkt. Fijn dat je geniet van de verhalen! Dank
      voor je reactie met liefs, Maaike

  12. Lieve Maaike, hartelijk dank voor je prachtige verhaal over vroeger en de leuke fotootjes.
    Hoewel ik een kind van de jaren vijftig ben en dus een flink aantal jaren jonger, brengt het ook bij mij leuke en gezellige herinneringen naar boven.
    Hoe anders was het toen, in vergelijking met de jeugd van tegenwoordig.
    Als ik naar mijn kleinkinderen kijk dan denk ik weleens dat onze jeugdjaren spannender waren en het was allemaal veel gemoedelijker; wij speelden ook heel veel buiten.
    Ik ben het met je eens dat we die jaren moeten koesteren maar elke tijd zal zijn charme hebben en ook mijn kleinkinderen zullen als zij volwassen zijn en zelf kinderen hebben, anders tegen hun jeugd aankijken maar of het tegen die tijd nog leuk en gezellig is daar heb ik ook mijn twijfels over.
    Ik wens je alvast een fijn en gezegend weekend toe
    lieve groet van Gé

    1. Mee op de wind

      Lieve Gé, ik denk dat het een zegen is dat we niet in de toekomst kunnen kijken. Misschien hebben wij ons eigen gevoel van gezelligheid wat voor mij met vroeger te maken heeft. Ik ben ook wel benieuwd hoe deze generatie hun jeugd later zal bekijken. En hoe hun kleinkinderen zullen leven? Als de ontwikkelingen zo snel blijven gaan als nu zal het er heel anders uitzien. Als mijn vader, die van 1890 was, de wereld van nu terug zou zien zouden zijn haren ten berge zou rijzen. Ik vind het fijn dat je geniet van mijn verhalen. Dit was er weer één uit de oude doos. Jij dank voor je reactie Gé. Lieve groet van Maaike

  13. nelly zandee

    dag maaike ik heb weer zo genoten van je verhaal.ben blij dat je de draad weer oppakt om te schrijven.jullie woonde buitenaf maar ik in rotterdam zuid ik sliep in een tussenkamertje daar waren geen ramen en dan zomers in die hitte we mochten dan wel wat langer op blijven.en voor mijn gevoel was het wel 30 gr. groeten van nelly

    1. Mee op de wind

      Dag Nelly, ik vind het fijn om je weer op mijn blog te ontmoeten. Rotterdam Zuid lag tegen Barendrecht aan. Ja ik weet wat je bedoelt met een tussenkamertje. Ik vond het benauwend als ik het ergens kwam zag. Wij sliepen op een grote zolder met één klein raam ook niet bepaald zuurstofrijk om te slapen. Gelukkig maar dat jullie wat later naar bed mochten. Hartelijk dank voor je reactie en groetjes van Maaike

  14. Gerlien

    Lieve Maaike,
    Wat heerlijk om weer een stukje “uit de oude doos” te lezen! De herinneringen blijven dan komen, mede door de herinneringen uit de reacties. Misschien is het idealiseren, maar het blijft LEUK!

    Lieve groet van Gerlien

    1. Mee op de wind

      Lieve Gerlien, ja, en mensen vinden het fijn om te reageren of aan te vullen. Ik geniet daar echt van want het is natuurlijk leuk als het herinneringen oproept die vervolgens gedeeld worden in de reacties. Herinneringen “uit de oude doos” het blijft leuk om ze te schrijven. Fijn dat jij het ook weer zo waardeert.
      Soms denk ik dat ik er over ben uitgeschreven maar dat blijkt dus toch niet waar te zijn. Met dank en lieve groet Gerlien van Maaike

Laat een reactie achter