Een vakantie-impressie vanuit Amstelveen.
Deze zomervakantie gaat mijn belangstelling, zonder dat ik het met mezelf had afgesproken, uit naar reisgenoten en buschauffeurs. Op alle uren van de dag maak ik met bus of tram ritjes naar Amsterdam. Al ben ik geen geboren Amsterdammer, ik ben van de stad gaan houden. Onbekend maakt onbemind? Inderdaad, nu ik langs de grachtjes zwerf en over het water de brugjes voor mijn ogen verrijzen denk ik: nu begrijp ik het dat buitenlanders naar onze hoofdstad komen. Dat zij zeggen: “van de vele steden die ik heb bezocht, is Amsterdam de mooiste.” En in hoeveel liedjes wordt de schoonheid van onze hoofdstad niet bezongen? Die pittoreske geveltjes, die smalle mini pandjes die weggedrukt lijken naast hun grote broers. Hoe bijzonder!
Gisterochtend zaten Gijs en ik in de bus naar Amsterdam. We waren even daarvoor gearriveerd bij de bushalte en gingen zitten op het ijzeren bankje dat daar altijd uitnodigend ons opwacht. In de winter is het ijzig koud dat bankje, maar in de zomer is het een ander verhaal. We zaten te kletsen en ineens zag ik de bus in vliegende vaart aankomen. Nog net op tijd zag de buschauffeur mijn hoog in de lucht zwaaiende hand. De chauffeur moest, om ons mee te nemen, de bus kreunend tot stilstand brengen. En wij begrepen zelf al wel dat de buschauffeur niet blij was met onze actie. “Ik ben al laat, jullie geven het wel wat laat aan dat je mee wilt.” Ondanks de overlast is zijn toon vriendelijk. Dat doet ons hart goed op de vroege ochtend. De bus is aardig gevuld. Gijs is al gaan zitten. Als ik ook ben ingecheckt loop ik de bus in. Maar Gijs lijkt verdwenen. Ik kijk zoekend rond maar zie hem nergens. Passagiers lachen mij vriendelijk toe en wijzen mij enthousiast waar hij zit. Er is geen plaats naast hem, maar niet getreurd. Verschillende mensen wijzen mij dat ik naast hen kan komen zitten. Bij zoveel vriendelijkheid wordt het nog verdraaid moeilijk vandaag. Want waar ga ik nu zitten? Ik loop naar het meisje dat blijft gebaren en glimlachen. En weldra zit ik voor het raampje en voel mij lekker, alsof ik een warm bad krijg op de vroege ochtend. Ik weet Gijs achter mij. Een veilig gevoel: alles is onder controle! Bij iedere halte wordt er gestopt en gaan er mensen in of uit de bus.
Inmiddels zijn we in Amsterdam aangekomen. Bij een halte wachten vijf meisjes. Ze zijn blij dat de bus er is en zij kunnen instappen. Druk pratend komen zij naar binnen. De vreugde duurt maar even want als ze opgewekt hun kaartjes laten zien blijken die helemaal verkeerd. Het is een vrijkaartje voor de tram. Ze komen waarschijnlijk niet uit Amsterdam. Ze snappen niets van hun kaartje. De chauffeur gaat er voor zitten en legt omstandig uit dat ze een tram moeten pakken. Hij vertelt hen welke tram ze moeten nemen, als hij er achter is waar ze naar toe moeten. Uitgebreid geeft hij ook nog aan waar ze moeten uitstappen. De teleurstelling van de meisjes verdwijnt als sneeuw voor de zon bij die vriendelijkheid. Opgelucht knikkend dat ze er alles van begrijpen gaan ze de bus uit. Welgemoed pakken de vijf hun tassen of koffertjes. De buschauffeur zegt nog: “maak er vandaag wat van, meisjes,” terwijl hij de deur laat dichtvallen. Nou, het is duidelijk dat daar geen angst voor hoeft te zijn. En aan de chauffeur zal het ook niet liggen. Druk kwebbelend, lachend en zwaaiend nemen de meisje afscheid van de chauffeur.
Het voelt goed, ons busritje. Het is ronduit gezellig in de bus! De goede sfeer is voelbaar en doorstroomt de bus. Ik kijk uit het raampje en zie de drukte om mij heen, zonder er aan te hoeven deelnemen. Ondertussen bedenk ik dat dit allemaal komt door deze éne chauffeur die zo vriendelijk, wellevend en meelevend is.
Hij maakt, zonder dat hij het zelf weet, de wereld deze dag een beetje mooier!
Wij treffen het vandaag. Het lijkt alsof Connexion de aardigste chauffeurs voor ons reisje Amsterdam heeft uitgezocht. Op de terugweg stopt een andere chauffeur bij een bushalte waar een vrouw staat te wachten. De dame staat daar en is overstuur en ontredderd. Druk gebarend en luid sprekend vertelt ze onze chauffeur dat ze niet weet hoe ze verder moet. Het stadsgedeelte waar ze heen moet is opgebroken en de busroute is gewijzigd. Hoe moet ze nu reizen? Komt de bus dan niet meer langs haar halte waar zij moet zijn? De vorige buschauffeur nam niet de moeite het haar uit te leggen. Liet haar nonchalant daar staan en reed weg. En het lijkt ongelooflijk maar ook deze chauffeur neemt weer alle tijd en vertelt haar precies welke bussen zij vandaag moet nemen. Hij geeft ook nog het advies dat zij een klacht moet indienen voor onheus gedrag. En hij dringt ook nog bij haar aan dat zij het echt moet doen.
De mevrouw is heel blij na zijn hulp en haalt zichtbaar opgelucht adem. De chauffeur zegt tegen een passagier die vlak bij hem zit dat het geen werk is mensen zo in de kou te laten staan.
Connexion heeft vandaag alleen maar behulpzame, aardige buschauffeurs in dienst dat is mij nu echt duidelijk!
Trouwens, niet alleen de buschauffeurs waren vandaag vriendelijk. Toen wij koffie gingen drinken waren de mensen ook daar gezellig en aardig.
Ik weet dat dit bericht niet de krant gaat halen, daar is het te weinig schokkend voor. En ook niet actueel genoeg naast het grote wereldgebeuren. Ik vind het echter fijn om vanuit mijn leefwereld over dit ogenschijnlijke “kleine” te schrijven dat tegelijk onwaarschijnlijk “mooi” is.
U kunt ook gratis abonnee worden op mijn blog. Van ieder nieuw artikel dat ik publiceer krijgt u dan voortaan bericht. Klik op abonnee worden in de rechter kolom!
ik snap wat je bedoelt het word dan een dag met een goudenrandje en dat alleen omdat mensen zo hartelijk en behulpzaam zijn.
Fijn om te lezen dat deze dingen er toch nog zijn.
Een goede vakantie verder gewenst.
Precies Willie. En hoe eenvoudig kan iets zijn. Het laat ons zien wat vriendelijkheid en hartelijkheid teweeg brengen. Het werd mij ineens duidelijk die dag wat onze houding in het leven kan uitrichten. Hartelijk dank voor je reactie en wat fijn om je weer te ontmoeten op mijn blog. Ook jij nog een mooie verdere zomer! Met dank en een groet van Maaike
Ja Maaike ,nu merk je weer wat een vriendelijk woord kan doenin de samenleving,en veel mensen zijn daar erg gevoelig voor ,ook jij had er een goeie dag door .het zijn echt de kleine dingen die het doen .groet Nellie
Ja Nellie, het is waar ik ben erg gesteld op een goede sfeer en op harmonie tussen mensen.Er zijn veel dingen in het leven die we niet kunnen veranderen. Maar onszelf oefenen in vriendelijkheid en wellevendheid komt de samenleving ten goede. En dan zijn het die ogenschijnlijke kleine dingen die het doen!Gezellig om weer reacties te krijgen na mijn schrijfloze weken. Dank en groetjes van Maaike
Dag Maaike, ik geloof niet dat ik eerder een reactie op je blog heb achtergelaten maar ik vond het zo leuk om te lezen hoe je over ‘mijn’ stad schreef! Ik reis regelmatig met het OV en een vrolijke chauffeur of conducteur maakt echt je dag!
Dag Floor, ja wat is het dan gezellig in een bus of tram! Ik denk dat chauffeurs en conducteurs zelf niet beseffen dat zij echt de smaakmakers van je ritje zijn. Eigenlijk zouden ze dit allemaal eens moeten lezen! Verder zijn de meeste Amsterdammers erg gesteld op hun stad, evenals jij dus. En ik als Amstelvener? Ook dus!
Fijn dat je reageert, het is inderdaad voor het eerst en altijd welkom! Met dank en groet van Maaike
Ha Maaike,
Nou, ik geloof, dat ik aan het bovenstaande niet veel meer toe te voegen heb.
Vriendelijke passagiers heb je ook. Pas nog gemerkt, toen we van vakantie terug kwamen.
Ik stapte de trein in en lag gelijk plat op m’n gezicht. Mede passagiers mij gelijk helpen met opstaan. Gaat het, meneer? Ja hoor, prima. Dank u wel.
Was nog niet eens genezen van m’n vorige val. Twee weken eerder.
Groetjes en doe je best,
Carol
Dag zwager Carol. Wat fijn om ook dat eens te horen en mee te maken. Bij al die vreselijke berichten die dagelijks binnenkomen zijn gelukkig ook nog andere geluiden te horen. Jij had ook al van die vriendelijke medepassagiers! Fijn toch dat er ook mooie dingen te melden zijn. Niet teveel vallen hoor straks breek je nog iets
Hartelijk dank voor je toevoeging Carol. Groetjes van Maaike
Welkom terug in deze electronische wereld!
Hierbij een citaat uit een preek van onze ds Kees van den Berg, PKN Gouda: “Sommige mensen kunnen een spoor van negativiteit achter zich laten: roddels vertellen, tweedracht zaaien, jaloezie oproepen, haat zelfs. Van kwaad tot erger. Vloek noemt de Bijbel dat. Maar Godzijdank is er ook de andere mogelijkheid: een goed woord, een begrijpende vraag, een bloemetje waar nodig is. Een stroompje van goedheid dat je achterlaat. Zegen noemt de Bijbel dat.’ Welk spoor kiest u, wat laat jij achter: zegen of vloek?”.
Vind ik wel van toepassing op jouw verhaal! En een stroompje van goedheid kost geen EUR …
Ja Dirk, ik kon het toch niet laten weer eens wat te schrijven. Ik kan de vreugde van het schrijven moeilijk missen. Dat citaat van jullie dominee past wonderwel op wat ik schreef. Er is niet veel nodig om het leven wat kleur te geven. Het is goed om mij te realiseren dat het belangrijk is hoe ik mij opstel. Dat het een grote impact heeft op de wereld om mij heen. Ik vind het fijn dat je reageert, hieruit blijkt dat dit bij anderen ook leeft! En goedheid verspreiden kost geen cent, zoals je opmerkt. Hartelijk dank. En een groet van Maaike
idd, een positief tegemoet komen werkt goed meestal. Als iemand dan nog problemen geeft, ben je voor jezelf blij dat je er aan gewerkt hebt.
Het valt niet altijd mee hoor vind ik. Je slat vaak met vriendelijk zijn iemand al een grom en grauw uit de handen(lees mond). En iemand uit laten praten, al is ie nog zo kwaad. Heb er wel ervaring mee gehad op mijn werk vroeger, dat er een person vreselijk kwaad was op mijn baas. IK heb hem uit laten razen en gezegd, dat ie wel gelijk had en het de eerstvolgende keer gewoon moest zeggen. Ik heb dat ook gewoon naar de baas vertelt dat mensen niet blij waren en dat hij nog wel iets zou horen. Daar was voor mij de kous mee af. Stiekem plande ik de mensen op een korter tijdstip in.
Een zacht antwoord( en ik kan dat echt niet altijd hoor, absoluut niet), werkt wel een beetje als water op vuur/rook.
Groet,
Wilma
Precies Wilma, een vriendelijk woord kan heel veel uitwerken. En zoals je ook schrijft dat je mensen korter of anders inplant om een ruzie en harde woorden voor te zijn is alleen maar wijs. Er is al zoveel geweld en hardheid op de wereld. Wat ik schreef over die buschauffeur zo is het lang niet altijd. Er zijn ook chauffeurs die niet anders doen dan snauwen en grauwen. In de bijbel staat:”uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend.” Ik probeer het wel, zo te leven, al is het met vallen en opstaan! Maar voor nu weer “vriendelijk” dank voor je reactie Wilma! En groetjes van Maaike
Lieve Mevrouw,
Eerst een reactie op het mussen verhaal.gisteren waren wij in Kampen En onze schoonzoon heeft een speciale voederbak waar de kraaien niet bij kunnen maar wel de musjes .Ze wipten in en uit met wel met zn`tienen en nog meer soms. Zò gezellig. Bij ons in Alphen aan den Rijn zijn ook geen mussen meer.
Het verhaal van de vriendelijke chauffeur spreekt mij ook aan .Wij ontmoeten ook zo vaak behulpzame mensen.Bv bij het naar de weg vragen ,het is ons al twee maal gebeurd dat we er met onzeTom niet uitkomen dat de men zei ,we rijden u er wel even
heen Er zijn echt nog heel veel behulpzame mensen en dat doet echt goed.
Ik geniet van uw stukjes Hartelijke groeten.
Lieve Mevr Nel, Wat fijn dat u ook deze ervaringen hebt meegemaakt. Het is goed om te zien dat ook dit er is. Alphen ligt niet zo ver van Amstelveen en daar zijn de musjes dus ook verdwenen. Toch heel jammer want musjes zijn zo gezellig om je huis. Wie weet komen ze weer terug. De natuur heeft zelf vaak ook oplossingen. Fijn dat mijn schrijfsels u goed doen. En heel fijn om iets van u te horen. Hartelijk dank daarvoor .Groet van Maaike
Lieve Mevrouw,
Eerst een reactie op het mussen verhaal.gisteren waren wij in Kampen En onze schoonzoon heeft een speciale voederbak waar de kraaien niet bij kunnen maar wel de musjes .Ze wipten in en uit met wel met zn`tienen en nog meer soms. Zò gezellig. Bij ons in Alphen aan den Rijn zijn ook geen mussen meer.
Het verhaal van de vriendelijke chauffeur spreekt mij ook aan .Wij ontmoeten ook zo vaak behulpzame mensen.Bv bij het naar de weg vragen ,het is ons al twee maal gebeurd dat we er met onzeTom niet uitkomen dat de men zei ,we rijden u er wel even
heen Er zijn echt nog heel veel behulpzame mensen en dat doet echt goed.