Van een verjaardag en een file!

Vanochtend in alle vroegte toen het nog donker was zijn we in de auto gestapt. Hopend de file vóór te zijn. Maar vlak bij huis zijn de eerste tekenen al zichtbaar dat het wel eens fout kan gaan. Het is een regendag en dan is het dikwijls kermis op de weg. Als wij de rijksweg invoegen is het vol op de weg. En vóór we het weten rijden we de fuik in en verlengen wij daarmee de file. Voor een file zijn tenslotte filerijders nodig. De file wist van wanten en was niet zomaar opgelost. Dit keer hebben we er erg lang ingezeten. Rond Rotterdam kwam er wat lucht in en dan zo maar ineens gebeurt het wonder: De file is opgelost. Verdwijnt in het niets! Ik begrijp nooit dat het zomaar ineens weer over is. Ik vraag mij af: vind ik dat nu alleen zo wonderlijk of zijn er nog meer mensen die zich hierover verbazen?

Als de file oplost lijkt zelfs de auto blij gestemd. Ik hoef maar een tikje tegen het gaspedaal te geven en hij zoeft naar Barendrecht.
Eénmaal daar halen we opgelucht adem: dit stuk zit er vast op. We rijden naar broer Hugo. Zijn auto staat al klaar want hij zal ons verder naar Goes rijden. Daar ligt het eindpunt van onze reis. Ik neem heerlijk plaats op de achterbank. En ik kan niet anders zeggen: ik zit als een vorstin, gezellig naast lydie mijn schoonzusje. Vóór ons zitten Hugo en Gijs: senior mannen! Ik kijk naar hun hoofden. Hugo zijn haar is aan het grijzen en op Gijs zijn hoofd staan nog een paar eenzame haren. Symptomen dat de jaren gaan tellen. Als de mannen dit lezen zullen ze wis en zeker zeggen: verbeeld je maar niks. Je mag dan een paar jaar jonger zijn, je telt gewoon mee op. En dat is ook waar. Trouwens, ondanks zijn 84 jaar rijdt Hugo ons soepeltjes, als een jonge kerel, naar het Zeeuwse.

Vandaag is mijn zusje jarig. Van de drie zussen is zij nog alleen over. Zij is 5 jaar ouder dan ik en haar verjaardag gaan wij vieren. Jammer dat het nog steeds regent als we over de Grevelingendam rijden. Wij rijden deze route nu al jaar en dag en nog steeds geniet ik er van. In de loop van die jaren hebben we de natuur in de polder zien veranderen. Langzaam verdween het water En nu is het vooral zomers een lust om er de paarden en runderen te zien rondlopen.

Door de file zijn we vandaag de laatsten die binnenstappen. En het gesprek verloopt zoals het overal zou gaan: “Zoo, jullie zijn laat”! “Hebben jullie in de file gezeten”? “O ja”? “Wij hadden helemaal geen file. Die is dan zeker na ons ontstaan”. “Waar was dat dan?” Tja soms hebben mensen veel meer gemeen dan je oppervlakkig denkt.
Zus Greetje geniet zichtbaar van haar status als eenentachtig jarige dame. Ze blijft zitten waar ze zit en laat het allemaal gebeuren. Op zich vind ik het een hele prestatie om je nergens mee te bemoeien en het over te laten aan anderen. Zwager Peter zwaait als aanvoerder de scepter met zwier en houdt het overzicht. De nichtjes komen zorgzaam met de koffie en het gebak aan voor ons laatkomers. Ik kijk de kring rond en denk bij mezelf: wat worden we oud! En wat is onze club geslonken. Van de 11 broers en zussen die er waren zijn we nu nog met 4 over. Niemand die het uitspreekt, maar ik weet dat we dezelfde gedachten hebben en hetzelfde voelen: Wat missen wij hen die er niet meer zijn! We missen hun eigenaardigheden. Hun onhebbelijkheden. Hun gezelligheid, de klank van hun stemmen. Hun lach. En al zijn ze er niet meer lijfelijk bij ze zijn wel aanwezig!

Rond één uur staat er een lange, feestelijk gedekte tafel klaar voor het diner! We hoeven niet met lege magen naar huis. En straks thuis hoeft er niet gekookt te worden. Aan tafel zit ik naast mijn jarige zus! Het driegangendinér smaakt ons opperbest. Dat is te zien en te horen! Zoals we daar zitten zijn we om te zien bejaarde mensen. Maar, zeggen we tegen elkaar: je oud voelen is iets heel anders. Je lichaam kan soms wel eens tegensputteren, moe en krakkemikkig zijn en dat is lastig. Maar wat een zegen is het als je geest helder blijft!

Na de koffieronde is het tijd om aan de terugtocht te gaan denken. We nemen uitgebreid afscheid van elkaar. Een half uurtje later verspreiden we ons over het Nederlandse wegennet.
Wij rijden weer mee terug naar Barendrecht om onze auto op te halen.
Het is nog steeds regenachtig. De file waar we s ’morgens in zaten heet ons op de terugweg hartelijk welkom. We glijden er al rijdend weer in. File rijden is een vak apart. De chauffeur vóór ons heeft er zo zijn eigen methode voor. Hij blijft een hele tijd stilstaan tot er een eind lege weg is. Dan geeft hij vol gas en rijdt met een noodgang weg om even later abrupt op zijn rem te trappen.
Verder is het vermakelijk om te zien hoe mensen tijdens een file de tijd doden: soms zelfs een boek lezend. Of, je gezicht eens even een grondige opknapbeurt geven!
Ik kijk rond welk weghelft het snelst gaat. Tegelijk beseffend dat ik maar moet blijven op mijn eigen helft want wisselen daar heb ik mijn ervaring al mee. Tegelijk besef ik dat ik mij dan wel moet blijven aanpassen aan het vreemde rijgedrag van de filerijder voor mij.
En dat doe ik dan maar.

Gelukkig, ook vandaag komen wij weer veilig thuis. We gingen in het donker weg en komen in het donker thuis. Voldaan en blij dat we weer thuis zijn stappen we uit. En dankbaar dat we nog samen zijn stappen wij naar binnen.

Ook ervaringen met files?

Dit bericht heeft 14 reacties

  1. Yvonne

    Iedere maandag en donderdagnamiddag moeten wij van Rotterdam centrum naar Dordrecht. Dit is een afstand van 25 km. Als het meezit doen wij hier 1 uur over, maar het kan ook anderhalf of 2 uur zijn. Heel frustrerend, maar voor ons is er geen alternatief. Ik neem iets lekkers te eten en drinken mee, we hebben cd-tjes, de radio en de tablet voor de bij-rijder.

    Yvonne

    1. Mee op de wind

      Ja Yvonne, ik heb in Barendrecht gewoond en ik weet dat het daar in die hoek ook raak kan zijn met files. Maar jij lost het fantastisch op met je tas proviand en je muziek. En het lijkt me dan zelfs nog heel gezellig worden met je medepassagiers. Dat is van de nood een deugd maken en dat is weer levenskunst, vind ik! Dankjewel voor je reactie en ik zou bijna zeggen: nog veel plezier in de files! Groet van Maaike

  2. Nelleke

    Zelfs neem ik nog tijd om je stuk te lezen, want ben druk aan het dichten. Ik leer je zo wel kennen. Ik rijd altijd via Utrecht die kant op en naar Utrecht is nu zo’ n brede weg daar is nooit meer file en het lijkt me maar een klein beetje om naar Barendrecht, en de polders onderweg zijn ook prachtig. Af en toe zelfs met ooievaars en zeer veel zwanen.
    Hoop dat je volgende stuk weer zo’ n inkijkje in je leven geeft.
    Nelleke

    1. Mee op de wind

      Ik voel mij zeer vereerd Nelleke dat je tussen de gedichten door mijn stukje leest. Wie weet heeft het nog geholpen en je inspiratie gegeven? En wat die file betreft dat je beter over Utrecht kan gaan heb je gelijk. Maar we hebben jaren zo gereden en bijna automatisch pakken we de oude weg. Dom, dom! En die polders daar zijn heel mooi, dat is ook waar! Ik ben al weer over mijn volgende verhaal aan het denken en ik doe mijn best voor je Nelleke!
      Leuk en mijn dank dat je weer reageert en aangeeft wat je fijn vindt. Groetjes van Maaike

  3. wilma

    Hier kennen we dat niet zo. Hier rijd je ongeveer 100 km in een uur. Soms als de grote weg door een plaats gaat, met verkeerslichten en langzamer rijden, gaat het wat mer tijd kosten. Bij een grote city heb je het wel. Eerlijk gezegd kan ik het me niet herinneren in de 13 jaar dat we hier wonen. Alleen toen we in Holland waren, toen wel..
    Maar ik ben ook altijd blij als we weer het dorp naderen.
    Greot, Wilma

    1. Mee op de wind

      Op de snelwegen zonder file komt hier ook soms voor. Maar dat is echt soms. De wegen zijn bij jullie waarschijnlijk een stuk leger en breder dan hier stel ik zo voor? Maar ach je raakt er ook een beetje aan gewend en er valt van alles te beleven dat vind ik ook wel weer vermakelijk . Ik ben benieuwd Wilma of jullie nog plannen hebben een keer naar Nederland te komen. Dan zul je versteld staan hoe alles hier blijft veranderen. Ja en dit is het weer voor nu. Ik wil je weer bedanken voor je trouwe reactie. Fijn! Met een groet van Maaike

  4. aad

    Mooi geschreven tante M nu ben ik gelijk weer op de hoogte hoe het was geweest op de verjaardag van tante T. Ik had het er met moeder niet meer over gehad. H. Gr . ook aan ome F.

    1. Mee op de wind

      Ja dat is waar Aad je bent weer helemaal bij met de familieaangelegenheden. Leuk om dat op deze manier even door te praten. Het is altijd een hele reis hoor naar Goes. Maar nu de familie kleiner wordt is zo’n dag heel kostbaar en waardevol. Ik vind het wel heel leuk dat je reageert en de tijd ervoor neemt. Want als we het over druk,druk hebben dan zal dat in jouw woordenboek genoeg aan de orde zijn! Met dank, en een groet van tante Maaike!

  5. Nellie Bal

    Dag Maaike ,wat heb je er een mooi verhaal van gemaakt ,k,heb de dag opnieuw beleefd, en inderdaad zulke
    dagen moet je waarderen en proberen zomogelijk vast te houden .maar die file,s is erg vervelend ,zeker bij jullie want daar is het altijd druk.de andere dag zijn wij naar Baredrecht geweest ,maar stonden ook driekwartier vast.we zijn bij N van tante A geweest .dag Maalke tot de volgende keer ,gr Nelly

    1. Mee op de wind

      Ik beleefde het zelf ook weer opnieuw. Dat is het leuke van schrijven Je roept de beelden opnieuw op en de herinneringen komen. En als dat voor jou ook geldt met dit verhaal is mijn missie helemaal geslaagd. Ja in de randstad kan het raak zijn met files daar weet ik alles van. Maar denk ik altijd: we staan hier droog, ik zit erbij, en een groot deel van het leven bestaat uit wachten! Allemaal waar en toch … een file blijft vervelend. Maar er komt altijd weer een eind aan. Fijn dat je weer op mijn site was Nelly! Met dank en groet van Maaike

  6. Gerlien

    Hallo Maaike,
    Heb vandaag weer heerlijk bijgelezen! We zijn nu 2 weken weer thuis en zo langzamerhand, gaat alles weer z’n normale gang. Ja die files, gelukkig valt dat hier in het oosten en noorden (woont de familie) nog wel mee. Ook in de vakantie hebben we er gelukkig niet veel last van gehad. Zo langzamerhand beginnen we nu aan de Kerst te denken, blijft toch een gezellige tijd.
    Heel veel groetjes van Gerlien

    1. Mee op de wind

      Dag Gerlien, weer als een oude bekende, hartelijk welkom op mijn blog! Zijn jullie blij weer op home te zijn? Ach die files zijn nu ook weer niet zo vreselijk hoor. Ik vermaak mij er altijd wel in. Het is pas echt vervelend als je ergens op tijd moet zijn. Maar als senior valt dat meestal wel mee.De Kersttijd vind ik ook altijd heel gezellig. Tegenwoordig heb ik het ook niet meer zo druk omdat we eten bij onze dochter. Er is voor alles een tijd in het leven, toch?
      Mijn dank Gerlien, en een groet van Maaike

  7. Dirk van Nieuwkoop

    Tsja, inderdaad merkwaardig dat een file zomaar opeens is opgelost. En … hoe begint zo’n file. Ik weet het niet. Je raakt in een file verzeild en opeens gaat de boel weer rijden. Lekker lezend stuk!

    1. Mee op de wind

      Jammer Dirk, maar jij kunt de vraag dus ook al niet oplossen! Dan laten we hem maar hangen. Je raakt inderdaad zomaar opeens verzeild in een file. Het duurde dit keer overigens wel erg lang hoor eer de boel weer eens ging rijden. Er zit niets anders op: files horen bij deze tijd en wij zitten er van tijd tot gewoon midden in!
      Dit verhaal ging over het leven van alledag. En dat staat vaak heel dicht bij iedereen. Mijn uitdaging is om van die gewone alledaagse dingen een fijn lezend en aansprekend verhaal te schrijven. Daarom, dank voor je reactie, Dirk! Groet, Maaike

Laat een reactie achter