Welaan, eerst maar eens vertellen dat het na de val weer goed met mij gaat. Sopms heb ik nog wat pijn waar de wervels verdikt zijn, maar dat was te verwachten.
Mijn blog heb ik opgestuurd naar de busmaatschappij, samen met de verontwaardigde reacties van lezers. En nu maar afwachten hoe het verder gaat. En nog dank lieve mensen voor de vele reacties en jullie betrokkenheid. Deed me goed!
Soms heb ik na het schrijven en posten van een blogje meteen al stof voor het volgende. Meestal heb ik dan iets gelezen of gehoord wat mij aanspreekt en met jullie wil delen.
Maar het gebeurt ook dat er niets bij mij binnen rolt of boven komt dat ik de moeite waard vind. En dat is een foute gedachte, vind ik. Want in het gewone leven van alle dag gebeurt genoeg om over te schrijven. Het kan ook gebeuren dat in het “gewone” leven van alle dag mij iets opvalt waar ik eerder nooit erg in had. Dat voelt dan als geluk.
Logeren in Goes
Van het grote gezin van elf kinderen zijn we nog met met ons drieën over. Het is, bij het ouder worden, de loop van het leven, ik weet het.
Echter, het went nooit en het gemis dat de andere broers en zussen er niet meer zijn zal altijd blijven
Maar ik heb gelukkig nog een broer en een zus. Mijn broer Hugo woont in Barendrecht waar wij allemaal geboren zijn. Greetje, mijn zus woont in Goes.
Deze week ben ik op de trein gestapt en voor een paar dagen afgereisd naar Goes om eens even bij te praten met Greetje. Toen Gijs nog leefde deed ik dat soms ook alleen.
Greetje is vijf jaar ouder dan ik en rijdt geen auto meer. Maar er stond altijd een klein autootje voor mij klaar. We hebben zo samen heel wat kilometertjes door het Zeeuwse landschap getoerd.
Wat is Zeeland toch een prachtig stukje Nederland. Ieder jaargetijde ben ik er geweest en altijd weer is het genieten!
Ook nu staat het kleine autootje er, maar deze keer blijft het staan waar het staat, want mijn rijbewijs ligt nog steeds in een laatje bij het CBR.
De keuringsarts heeft mij goed gekeurd. Maar het CBR vindt het nodig een goedkeuring over de goedkeuring te geven.
Greetje vond het maar niks dat ik zonder rijbewijs bij haar binnenstapte. Ze wilde mij nog overhalen “gewoon” in de auto te stappen wat ik toch maar niet heb gedaan.
Er zijn kinderen en kleinkinderen genoeg voorhanden om ons overal naar toe te brengen. En daar hebben we gretig gebruik van gemaakt.
We hebben heerlijk aan de boulevard van Vlissingen gezeten. Onszelf wandelend uitgelaten. Het zeewindje door onze haren laten waaien en vriendelijk over onze gezichten laten strijken.
Het was niet heel helder maar als je goed keek kon je, over het water heen Knokke aan de overkant, zien liggen.
Ik kom er achter dat het eigenlijk bijzonder fijn is om zonder rijbewijs te zijn. Want de keerzijde van de medaille is dat niet alleen Greetje, maar ook mijn persoontje, vorstelijk word rondgereden.
In de loop van de tijd heb ik al heel wat achter het stuur gezeten. Gijs reed niet graag en probeerde mij altijd achter het stuur te praten.
Dit was nu eens heerlijk ontspannen om zo verwend te worden.
Ik wilde al lang op bezoek gaan bij een schoonzusje en zwager van Greetje. Toen Gijs er nog was had zij ons al vaak uitgenodigd eens langs te komen. Het kwam er nooit van. Dat heb ik nu dus gedaan. Jammer genoeg, zonder Gijs.
Het weer werkte mee zodat we lekker buiten in de tuin konden zitten.
Mijn oog viel op het vlinderstruikje. Het was nog niet groot gegroeid. Boven het struikje dartelde een vlinder vrolijk over en om de takjes heen. De felle kleuren op zijn vleugeltjes lachten mij in het zonlicht blij toe. En ik dacht aan Judith mijn dochter, die viooltjes zo mooi vindt. Toen zij nog klein was noemde zij viooltjes vlinderbloempjes en ik begreep het
Een enkele keer als ik bij Greetje ben gaan wij samen naar mijn neef die in Woensdrecht/Hogerheide woont.
Ik vind het vanuit Goes altijd een ontiegelijk eind rijden maar voor mijn zwager is het een kippeneindje.
Heerlijk weggestopt in de natuur staat daar, op een groot stuk land, het woonhuis van mijn neef. Hij was als kind al gek op paarden en heeft daar nu alle ruimte om ze te houden.
Met gepaste trots laat hij ons zijn paarden en de stallen zien.
Er zijn twee veulentjes geboren. Als wij in hun hok kijken kruipen de veulentjes dicht tegen hun moeder aan. Ik vind ze ontroerend mooi met die lieve, nog kleine kopjes!
Paard met veulen
De liefde voor paarden is ook overgeslagen op zijn kinderen. Ze rijden wedstrijden en doen mee aan grote concoursen.
Een nichtje houdt met haar paard een kleine voorstelling van hindernissen nemen. Het is heerlijk weer en ik geniet enorm van het samen met familie zijn.
Het paard gaat hindernissen nemen
Zus en zwager kijken toe
Nichtje met paard en ik
Vandaag zit mijn logeerpartij er al weer op. Na het ontbijt neem ik, weer helemaal bijgepraat, afscheid van Greetje. Want al spreken we elkaar vaak door de telefoon, elkaar zien en ontmoeten is toch heel wat anders.
Mijn zwager brengt mij naar de trein. Hij levert mijn koffer, die zoals altijd behoorlijk zwaar is en mij, af op het vertrekperron. Wat een lieve zorgen!
Op de heenreis moet ik één keer overstappen. Op de terugreis twee keer.
Overstappen vind ik lastig, dit keer verloopt het op rolletjes. Het is gelukkig niet druk in de trein. Schiphol is voor mij het eindstation.
Als ik thuis gekomen mijn kamer binnenstap valt de stilte van het huis op mij. Er is geen Gijs en er staan geen bloemen.
Maar ik had gezien dat bij de voordeur de bloemen in de bakken uitbundig en weelderig bloeiden. Wat een lief buurtje heb ik!
Beste Maaike, mooie dagen heb je gehad met je zus en andere familie, fijn dat het weer kan na je val in de bus! Hopelijk krijg je nog een reactie op je mail naar de busmaatschappij (weer wachten dus )Maar dan heb je eraan gedaan wat je kunt toch. Met de trein reizen gaat prima zeker in de vakantietijd dan is het rustiger, zelf doe ik het ook (heb helemaal geen auto meer) en verder met de fiets Maar ik hoop voor je dat je rijbewijs gauw weer uit dat laatje komt! groet, Lucie
Dag Lucie, als ik geen reactie krijg op mijn mailtje van de busmaatschappij is de telefoon er ook nog. Het zou toch wel heel raar zijn als ze hierop niets laten horen. Maar tegenwoordig is niets te gek. Enfin, we zien wel. Met de trein reizen gaat inderdaad ook al is je bagage meesjouwen door de nauwe gangpaden best wat lastig. Minder meenemen dat leer je dan weer wel.
Ik hoop dat ik mijn rijbewijs nu snel in huis heb. Zou toch weer heel fijn zijn. Groetjes van Maaike
Mooi stuk. Je bent nu echt aan het globetrotten en ontvangt dit berichtje ook niet thuis. Ik heb ook de benen genomen en heb een heerlijke dag aan zee doorgebracht. Net lekker onder de douche geweest en morgen nog een dagje.
Heb zelfs nog wat getekend.
Het is toch wat dat ze zo idioot lang wachten met dat rijbewijs. Hoop dat er nu wat schot in komt.
Groet van Nelleke
Dag Nelleke, ja ik ben aan het uitgaan. Maar jij ook begrijp ik. Heerlijk aan zee, denk ik? Ik hoor het allemaal nog wel van je?
En je tekeningen zie ik ook nog wel. Misschien komt mijn rijbewijs nu wel heel snel, troost ik mezelf. Je hebt gelijk, het blijft idioot dat het zo lang duurt. Prettige dag morgen aan zee. En tot ziens, met groet van Maaike
Lieve Maaike, hartelijk dank voor je mail en de leuke fotootjes erbij.
Fijn dat je rug weer beter aanvoelt zodat je je gang weer kan gaan en weer kan genieten; o.a. van een paar dagen met de trein naar zus Greetje in Goes.
(Zeeland is ook werkelijk prachtig !)
Je schrijft dat er genoeg kinderen/kleinkinderen zijn die je ergens naar toe willen brengen maar ik kan me ook goed voorstellen dat je het erg fijn zou vinden als je je rijbewijs terug zou hebben.
Iedereen wil toch zo veel mogelijk onafhankelijk zijn, nietwaar ?
Mijn man heeft Parkinson daarom gaan wij ook vrij veel met het openbaar vervoer en hoewel het op zich redelijk bevalt is het soms wel onhandig bij het overstappen maar thuis zitten is geen optie want onze kinderen / kleinkinderen wonen elders in het land.
Hopelijk heb je binnen niet al te lange tijd je rijbewijs terug en mocht dit onverhoopt niet zo zijn, probeer, als het kan, zoveel mogelijk te genieten.
Lieve groet van Gé uit Emmen
Lieve Maaike, ja het is zeker fijn Gé dat ik weer beter uit de weg kan met mijn rug. Natuurlijk is het fijn om zelfstandig te blijven. En dit hoop ik dan ook nog een poosje te blijven. Met of zonder rijbewijs.
Het reizen met het Openbaar vervoer is goed te doen zolang je gezond bent. Fijn dat je het samen met je man kan doen. Ook al zal het niet altijd gemakkelijk zijn nu je man Parkinson heeft? Ik dacht, toen ik het las Gé, of er bij jullie soms ook Regio vervoer (taxi om maat) is. Er wordt hier in Amstelveen heel veel gebruik van gemaakt door ouderen. Wij kunnen het het hier bij het WMO loket aanvragen. Je kunt er ook nog Valies taxi bij aanvragen. Daar kiun je veel verder mee reizen dan de Regio taxi. Ik weet jou omstandigheden en de mogelijkheden in Emmen natuurlijk niet, maar misschien heb je iets aan de informatie. Ik ben er zelf ook mee bezig nu ik ouder word.
Ik wens je nog een fijne zomer, samen met je man Gé. Met dank en lieve groet
Dag Maaike. Allemaal aan het mini-vakantie vieren. 2 of 3 dagen is al zo heerlijk ontspannend. En jij was nogal bij je familie. Fijn dat dat nog kan.
Ben zelf ook nog even weg geweest. Was heerlijk
,maar met deze hitte is het thuis ook wel weer lekker.
De foto’s van World Press Photo die ik zag in de Laurentius Kerk in Alkmaar, hebben veel indruk op me gemaakt. Heftig!
Gelukkig hebben de heel fantastische rondvaart door Alkmaar (veel mooiere stad dan ik wist) en de hollende (naar traditie) kaasdragers , me wel daarna weer zeer vrolijk en blij om dit te mogen zien, gestemd. Groetjes. Elly
Lieve Elly, Zeeland is heel mooi. En dat ik genoten heb is zeker waar met mijn familie. Maar je kunt ook anders op vakantie gaan, een paar dagen met een vriendin bijvoorbeeld wat ik ook pas heb gedaan.
Ik ben ook in Alkmaar geweest. Wat een gezellige stad is dat! De Laurentius kerk moet je natuurlijk bezocht hebben als in je Alkmaar ben. En een rondvaart hoort en dan ook bij natuurlijk!
Ja en die minivakanties zijn heel fijn en gezellig om samen met iemand te doen. Ik moet het nog wel leren om minder bagage mee te nemen op die korte vakanties. Want dat is nu juist het gemak van die korte tripjes, je hoeft veel minder te denken wat mee te nemen.
Dit is nu weer het voordeel van ouder worden dat je dit, zolang je nog gezond blijft, kunt doen.
Hartelijk dank voor je reactie en je verslag over Alkmaar. Groetjes, Maaike
Lieve Maaike,
Sinds kort je blog ontdekt en gelezen.Ik heb het ontdekt via Eenvoudig Leven van Teunie Luik, je nichtje.Ik mag haar blog graag lezen.Dat blog lees ik al een jaar of tien. (Geloof ik).De kinderen zijn inmiddels ook al groot. Helpen haar ook met haar Webgebeuren. Zij staat effe vroeg op en gaat dan meteen aan de slag. Deed ik vroeger ook (als ik een bab y had om 5.-u) . Maar later niet meer en nu helemaal niet meer. Ik ben inmiddels 85 jr en heb daar geen zin meer in.Ik woon in Oud-Beijerland,weet ook wel het een en ander over Barendrecht. Ik denk hierbij aan boekhandel Berkman.De moeder van mijn schoonzoon was een Berkman.Ben even haar naam kwijt.
Joop Berkman was met Jaap Leeuwenburgh getrouwd uit Heinenoord. En dat was weer een achter-achterneef van mijn man,die ook Leeuwenburgh heette. Zelf kom ik uit Sleeuwijk-Werkendam. Ik was dus zo,n beetje geemigreerd. Zo voelde dat wel.Ik stop anders wordt het zo,n lang verhaal.
Ik lees je dus graag. Groetjes Sjanie Leeuwenburgh
Lieve Sjanie.
Allereerst vind ik het natuurlijk fijn dat je mijn blog ontdekt hebt en leest.
Ja nicht Teunie schrijft al jaren een blog. En hoe dat ze dat allemaal doet bij haar drukke gezin is mij een raadsel. Een duizendpoot is ze zo gezegd!Nu ze gaat verhuizen zal het helemaal druk voor haar zijn. Maar de kinderen zijn groot en helpen dus.
Ik ben ook zo’n vroege vogel maar meestal blijf ik dan maar wakker liggen want door vroeg opstaan wordt de dag wel erg lang.
De naam Leeuwenburg is een bekende naam op Barendrecht, hij kwam voor in mijn schooltijd. Maar echt mensen kennen met die naam zijn er niet.
Je zult inmiddels wel ingeburgerd zijn in Oud-Beijerland neem ik aan? Verhuizen is inderdaad vaak een poosje afzien tot je ook daar bent gewend.
Hartelijk dank voor je reactie Sjanie en groetjes van mij, Maaike
Goedemorgen Maaike,
Wat heerlijk dat er weer op uitgegaan ben naar je zus, heerlijk bij praten oude herinneringen ophalen.
Ik reis ook graag met de trein ik vind het heel ontspannend met de auto zie niks van de omgeving.
Alleen jammer dat je thuis komt het met niemand opdat moment kan delen, dan voel het gemis des te meer!
Nu het nog kan moet je zoveel mogelijk genieten van deze fijne momenten.
Ik wens je veel liefs en kijk nu al weer uit naar je volgende blog.
Groetjes Riet
Dag Riet,
Ja zeg dat Riet, bijpraten dat hebben we gedaan. En mooie tripjes door Zeeland gemaakt. Ik ging wel meer met de trein. Zeker als ik alleen ging. Het is veel te ver alleen met de auto. Het thuiskomen was wel anders en het gemis dat blijft moeilijk. Maar ondanks dat zijn er veel dingen, de liefde en zorg van de mensen om mij heen, de aardige, fijne reacties op mijn blog, waar ik blij en gelukkig mee ben. Die zijn er ook. Mijn gedachten zijn al weer bezig voor mijn volgend blog, dus je wordt op je wenken bediend kan ik zeggen. Groetjes van Maaike
Leuk stukje Maaike, over Zeeland. Was leuk om je weer te zien.
Hoop dat je een beetje verkoeling kunt vinden, in deze zeer warme dagen.
Groeten van ons in ons poldertje. Janny.
Ja, ik vond het ook heel gezellig Janny om jullie op je mooie plekje te bezoeken. En wat was het gezellig en genieten in jullie mooie tuin!
Het is goed te doen in ons huis hoor met de warmte. Mariska kwam met een airco aanzetten voor de huiskamer. Is heerlijk in dit weer.
Groetjes van mij aan jou en Sam.
Ha Maaike,
Zo te lezen gaat het wel weer.
Heel erg fijn natuurlijk.
Alleen, het CBR moet een beetje opschieten. Een troost: jij benty niet de enige die op de goedkeuring moet wachten. Sommigen wachten al een half jaar.
Jij sprak ergens in een antwoord over de Valys. Sinds kort heb ik daar een pas van. Ik zal eens kijken, of ik met dat vervoer richting Amstelveen kan.
Groetjes,
Carol
Dag zwager Carol.
Ik probeer het leven, al blijft het soms moeilijk, op te pakken Carol. a het CBR schiet voor geen meter op.
Geduld, geduld dat willen ze mij natuurlijk leren! nu begrijp ik het pas.
Met die Valys kun je gewoon naar Amstelveen komen hoor. Je mag 700 km per jaar verrijden. Daarna wordt het veel duurder eb ik mij laten vertellen.
Of het waar is hoor je wel als je informeert. Een vriendin heeft Valys en we zijn er mee naar Alkmaar gereden voor een zomertripje. Is ideaal als je het
nodig hebt. Ik ben benieuwd naar de uitkomst. Dank en groetjes Carol van Maaike
Hallo Maaike,
Wat goed om te lezen, dat je de stoute schoenen aan hebt getrokken en weer met het openbaar vervoer naar Goes bent gegaan, petje af! Ja, dat CBR, het is toch te gek voor woorden, dat het allemaal zo lang moet duren. Hoop voor je dat het nu snel op wordt gelost. Dat met de Valys, is idd een hele mooie regeling. Mijn schoonzus die weduwe is , geen auto rijdt en buitenaf woont, kan op deze manier toch naar haar dochter in Drenthe. Hoop dat je het een beetje uit kunt houden met deze warmte, alles maar een tandje lager! Ik wens je het allerbeste en heel veel groetjes van Gerlien
Dag Gerlien,
Het is goed om te leren omgaan met het openbaar vervoer. En goed te doen. Alleen nog leren zo weinig mogelijk bagage mee te nemen.
Bij het CBR is het ronduit treurig gesteld. Je zou het autorijden verleren als het zo lang gaat duren. Hopelijk komt het nu snel. Maar dat zeg ik al zo lang. Reizen met de Valys is een uitkomst heb ik gemerkt. En ik heb het dan ook aangevraagd. voor lange afstanden die ik nu alleen moet rijden is het ideaal. In de kamer heb ik airco is werkelijk geweldig met dit warme weer. Mijn dochter heeft voor ons besteld en is nu broodnodig. Ik woon op de bovenste etage dat is anders heel heet in de zomer. Gerlien, een hartelijke, lieve groet van mij. Maaike
Dag lieve Maaike, hartelijk dank voor je tip dat wij bij het WMO eventueel een “Valies” taxi zou kunnen aanvragen. (vanwege de parkinson van m’n man)
Voor zover ik weet kan je met een taxi van “Valies” een maximum van 700 km per jaar reizen tegen het openbaar vervoer tarief.
Kom je aan kilometers hoger uit dan betaal je ook meer dan het OV tarief.
Zoals ik geschreven heb wonen wij in Emmen en onze kinderen wonen resp. in Rotterdam en Winsum (prov.Groningen)
Dus 700 km per jaar is voor ons niet bijster veel en dus (waarschijnlijk geen optie)
Ondanks dat, toch hartelijk bedankt voor het meedenken.
Wens je alvast een fijn weekend
Hartelijke groet van Gé
(p.s. is het mogelijk dat ik je van het seniorennet ken?)
Lieve Gé, ik schreef al dat ik je mogelijkheden niet wist. Wel jammer dat je van de Valys geen gebruik kunt maken. Hoogstens kun je met de regio taxi bijvoorbeeld naar het station maar dan zit je met het vervoer op de plaats van je bestemming. Kortom het lijkt nog niet oplosbaar. Ik zoek altijd naar mogelijkheden voor mezelf en voor een ander. Ik hoop voor je dat er ergens een oplossing voor jullie is. Want je kinderen bezoeken is erg leuk.
Ik heb inderdaad verhalen van mijn blog op seniorennet gezet. Volgens mij reageerde jij toen ook. Het is al weer zo lang geleden, schreef jij daar nu ook verhalen? Ik weet het niet meer zeker. Ik hoor het nog wel. Ook jij een fijn weekeind met een hartelijke groet van Maaike