Wakker worden met schrik

“O, wat erg dat ben ik helemaal vergeten”! Wie zegt dit nooit?

Ik schrik wakker. Het is vijf uur in de ochtend. Vergeten! Nu is het toch gebeurd. Ik ben Ietie’s verjaardag vergeten! Hoe kan ik dat nu toch vergeten? Van de week dacht ik nog: laat ik nu alstublieft haar verjaardag niet vergeten. Niet nu!  Dit neem ik mezelf heel kwalijk. Ik ben boos. Boos op mezelf!  Ietie heeft het moeilijk nu haar dochter is overleden. Het gebeurde  een paar maanden geleden, na een ziekte van vijf dagen.  Het is stil geworden rondom Ietie.  Ze heeft verder geen kinderen, één dochter had zij.  Vorige week zei ze: “ik vier mijn verjaardag dit jaar niet. Ik heb er geen zin in.” Maar dat wil niet zeggen dat ik zo dom moet zijn om haar verjaardag te vergeten!

Tja, ze is gisteren echt jarig geweest. Er helpt geen moedertje lief aan, ik ben gewoon een dag te laat. Ik heb nota bene haar naam nog extra dik op de kalender gezet om er op tijd aan te denken.  Het is nu vijf uur in de ochtend. Ik kan nog niets doen. Van geen kant aan een oplossing werken. Niet bellen, om mijn excuses aan te bieden. Niet naar de bloemist lopen om een bloemetje te halen en die bij haar brengen. Het duurt minstens nog drie lange uren voor ik iets kan gaan ondernemen. Nog drie uren wachten? Ik weet zeker dat ik niet meer in slaap ga vallen

Gijs lijkt ook een beetje wakker. Of verbeeld ik mij dat? Het is natuurlijk van de gekke om hem wakker te maken. Maar toch, met een benepen stemmetje vraag ik: ben je ook al wakker? Mocht hij dat niet zijn dan nu wel: “Ik ben Ietie’s verjaardag gisteren vergeten. Ik vind het zó erg.”
“Ja, dat is heel vervelend!” zegt Gijs. “En jij zou het mee onthouden”  zeg ik, licht verwijtend. Arme Gijs, hij zit met een mond vol tanden, wat moet hij? Hij is het blijkbaar ook vergeten. “Het is gebeurd” zegt hij. “Er is niets meer aan te doen. Het is natuurlijk wel heel vervelend, maar het is ook weer geen drama.”  Nee dat is het ook niet, dat begrijp ik. Er gebeuren veel ergere dingen in de wereld, en dat vind ik erg genoeg. Maar dit vind ik ook erg. Hij snapt het niet, denk ik gelaten. “Ga nog even slapen, het is nog heel vroeg. Je kunt op dit moment toch nog niets doen” zegt Gijs.” Ook al weer waar. Waarom heeft Gijs in zoveel dingen gelijk en kan ik er vervolgens vaak niets mee? “Slapen? Hoe kan ik nu slapen met dit in mijn hoofd?”

Mannen zijn toch anders dan vrouwen, denk ik verder. Tenminste, over het algemeen. Mannen zouden zoeken naar, en  werken aan een oplossing wordt gezegd.  Natuurlijk vindt Gijs het ook vervelend, maar hij zoekt  naar een oplossing. Vrouwen, waartoe ik behoor, zouden meer in hun gevoel blijven hangen, blijven ronddraaien  in kringetjes. Het zou in bepaalde gevallen best wel eens kunnen kloppen, als je het mij vraagt.

Er is maar één ding om mijn gedachten te stoppen, zodat het ronddraaien in kringetjes ophoudt: een eigen oplossing creëren.  Ik stap uit bed en ga  iets doen, ook al is het nog zo vroeg. Op tafel staat mijn computer klaar. Het wordt weer eens tijd om mijn nieuw geschreven verhaal te gaan publiceren. Maar ik kijk mijn verhalen eerst altijd nog één keer grondig na voor publicatie. Dat ga ik dan nu maar doen. Misschien vergeet ik het dan voor even. En, ik breng mijn tijd gelijk ook nog nuttig door. Aan de slag dan maar. Loopt het goed? Past dat woord hier wel? Heb ik het opgeschreven zoals ik het bedoelde? Hier staat toch echt een woord teveel.
Ik wil graag dat mijn blogjes er goed uitzien, en prettig leesbaar zijn. Het lijkt mij weer aardig gelukt! Althans, dat denk ik zelf.  klaar! Nu nog overzetten naar mijn blog en over een uurtje publiceren. De bezoekers zijn weer in grote getale hartelijk welkom!

Eens even kijken, hoe lang is het eigenlijk geleden dat ik mijn laatste blogje plaatste? Misschien wel bijna veertien dagen, denk ik.  Wacht, want wanneer was het nu precies?  De weken vliegen. Wat? Wat zie ik?  Wat voor datum staat er?   De datum lijkt te dansen.  Alsof het mij uitbundig vertelt: er is niets gebeurd meisje. Je bent helemaal in de war. Het duurt nog een volle week eer dat Ietie jarig is! En ook wat meewarig: je bent wel een beetje dom hè, dat je niet even de tijd nam om goed wakker te worden. Dat je zonder nadenken, je liet meeslepen in de verwarring van je droom en de schrik van het ogenblik. Ja, er is mij wel een poets gebakken, mompel ik in mijzelf.

Ik staar nog steeds in opperste verbazing naar de datum. Niet alleen de datum danst nog steeds.  De blijdschap danst ook door mij heen. Een diepe zucht van opluchting waart door de kamer. Poeh, poeh wat een geluk!  Het duurt nog een week eer dat ze jarig is!
Natuurlijk ik weet heus  wel dat Ietie er geen drama van maakt als ik haar verjaardag vergeet. De vriendschap zou gewoon blijven bestaan. Bovendien weet zij ook dat bij het ouder worden, “seniorenmomenten” horen. Momenten dat je iets vergeet, doordat die grijze massa in je hoofd gewoon wat ouder wordt.  Volgens jongeren hebben zij ook last van “seniorenmomenten”.  Zelfs  kinderen vergeten al van alles.  Vergeten, ook al overkomt het iedereen, het blijft vervelend.  Er kunnen vervelende situaties door ontstaan.

Inmiddels is Ietie’s verjaardag voorbij. We hebben samen een kopje koffie gedronken met iets lekkers erbij. Ik heb Ietie kunnen verwennen. We hebben samen even kunnen praten over haar verdriet. En dat is zowel voor Ietie, als voor mij heel waardevol!

“O, wat erg dat ben ik  helemaal  vergeten!” Wie zegt dit nooit?  Het overkomt iedereen wel eens en iedereen vindt het erg.  Daarom ben ik nu  bijzonder blij dat dit keer “mijn vergeten” een droom blijkt te zijn.

Dit bericht heeft 6 reacties

  1. wilma

    kan me goed voorstellen dat je je akelig voelde. Ik zou direct klaarwakker zijn en geen oog meer dicht doen.Mijn ega zou zeggen: Wil je dan nu er naar toe? Ze begrijpen dat heus wel. En ik: Dat hoop je dan. En je weet wel beter,maar ach, je zit er mooi mee op dat moment. Maar mijn ervaring is dat je mannen moet helpen onthouden……tenminste hier wel.
    Maar vergeten zou in dit geval echt erg vervelend zijn. Iemand die alleen is zou zich nog leger en verlaten voelen, terwijl ze het ook zou begrijpen. Dat is pas echte vriendschap.
    Lieve groet, ook aan Gijs
    Wilma

    1. Mee op de wind

      Ach ja Wilma, Gijs is heel betrokken bij alles, en helpt mij op zijn wijze en hij laat zien hoe het ook kan. Maar ja, we zijn nu eenmaal allemaal verschillend en dat maakt het nu juist allemaal levendig en leuk!
      Gelukkig liep het allemaal heel anders. Wat was ik ontzettend blij, toen ik er achter kwam dat het een droom bleek te zijn! Vriendschappen zijn zó waardevol, echte vriendschappen bedoel ik. Hartelijk dank voor je trouwe reacties Wilma. Ik ben er altijd nog en weer blij mee. Een lieve groet van Maaike. En ook van Gijs een groet terug!

  2. Nelly van Voorthuijsen-Boon

    Lieve blogster, er is een versje of boekje wat eindigt
    “gelukkig het was maar een droom,maar wel een hele nare”
    dat was het dus gelukkig. Ik lees de verhalen altijd met
    veel plezier.
    Nelly van Voorthuijsen-Boon.

    1. Mee op de wind

      Ja gelukkig Nelly, het was een mooie droom, want het was niet waar! Ik was zo ontzettend blij dat het niet waar was en dat ik aan Ietie’s verjaardag gewoon aandacht kon schenken. Ik ben altijd blij als mensen de verhalen graag lezen, want daar doe ik tenslotte voor. En het geeft mij weer vreugde om door te gaan! Daarom zijn ze ook zo welkom! Hartelijk dank. Met een groet van Maaike

  3. Gerlien

    Buongiorno Maaike,
    Wat een schrik zul je hebben gehad , kan het me helemaal voorstellen en dan ook nog op een moment dat je niets kunt ondernemen (achteraf maar goed). Gelukkig was de oorzaak “de grijze cellen” die nog niet goed wakker waren. Ja, ook mij zijn die seniorenmomenten bekend. Maar zolang we ze nog herkennen moeten we het maar accepteren. Wat heerlijk dat jullie in Italië zitten, achteraf kon ik mij herinneren dat je het had geschreven ;). Is het weer nog lekker? Ja, wij zijn echte trekkers en Cees (manlief) heeft daar een mooie afkorting voor AOW = Altijd Op Weg en met heel veel plezier. Het weer is geweldig en we hopen dat jullie net zo genieten als wij.
    Lieve groet van Gerlien

    1. Mee op de wind

      Dag Gerlien,
      Zo ver ben ik nog niet hoor met het Italiaans, hoewel ik het een mooie taal vind. Wij gaan morgen weer naar huis en dat vind ik niet erg want ik verlang eigenlijk altijd weer snel naar mijn eigen omgeving. M’n eigen dingetjes doen enz. Ik was zeker blij dat het achteraf niet waar bleek van dat vergeten. Het is waar hoor dat die grijze cellen het soms laten afweten, maar ach, het hoort er allemaal bij. Gelukkig is het heel herkenbaar! Het was vandaag hier twintig graden een heerlijke temperatuur. Ik geniet altijd intens van alle gewoonten die bij een land horen en kijk mijn ogen uit naar wat anders is dan bij ons. Misschien zit er wel een verhaal in. Mijn computer gaat morgenochtend in de koffer, en waarschijnlijk zaterdag pas er uit. Ook wel eens goed! Hartelijk dank voor je interesse en je reactie Gerlien. En nogmaals jullie een prettige verdere vakantie met mooi weer! Met lieve groet van Maaike

Laat een reactie achter