De zomer plan ik voor de gaande en de komende man!

                                            Zicht op Goes

De zomermaanden zijn vol met onverwachte dingen en verrassingen.
Ik geniet van de gaande en de komende man/vrouw die langskomt.
Want het is natuurlijk heel leuk als de telefoon rinkelt en de vraag klinkt: “tante Maaike, wij zijn dan en dan in de buurt, is het goed als we even langskomen?”
En dan moet het gek gaan wil ik nee zeggen. Als ik dan een keer nee moet zeggen omdat het echt niet anders kan, baal ik enorm. Soms komt het toch nog goed door een andere datum te plannen.

Wat ik ook leuk vind van de zomer zijn de onverwachte reisjes, het zomaar onverwacht een paar daagjes op stap gaan. Dit zijn de prettige geneugten van het ouder worden.
En als dan nichtje Francien ook al tot de pensioengerechtigden hoort kan er zomaar onverwachts een vakantietripje geboren worden.

Vanwege een uitgebreide familiekring zijn er altijd wel familieleden waar ik nodig even langs wil gaan. Een hotel ergens vinden voor een paar nachten is meestal een fluitje van een cent. Zo koppelen we het nuttige met het aangename aan elkaar.

Deze keer kozen we voor Zeeland. Een zus van mij is daar rond zestig jaar geleden neergestreken. Haar toekomstige echtgenoot woonde op Walcheren en had daar zijn bedrijf, dus lag daar haar toekomst.
Het vervolg was dat Frans en ik daar veel vakanties doorbrachten. Walcheren is een prachtig eiland. Het heeft alles: zee, bos en duinen en pittoreske plaatsjes, want wie kent Veere niet?

En door dit terugblikje verzeil ik weer helemaal in vroeger dagen.
Later werden in beide gezinnen kinderen geboren, soms kregen we kort na elkaar een baby.
Onze kinderen logeerden over en weer en trokken gezamenlijk op.
Als het gezin in Vrouwenpolder op vakantie ging betrokken wij vaak hun huis en vierden zo onze vakantie in Zeeland
Wat hebben we genoten toen, en wat een heerlijke tijd was het. Frans en ik waren nog jong, het leven lag nog voor ons. En ook voor onze kinderen was het heerlijk in Zeeland. Ze sjeesden op fietsjes door Vrouwenpolder en ze genoten van de duinen en zee!
Later verhuisden mijn zus en het gezin naar Middelburg en dat was wederom genieten. Weer een heerlijke plaats om te bivakkeren, met Veere dichtbij om te bezoeken.

Inmiddels zijn onze kinderen het huis uit, zijn inmiddels niet meer piep maar horen tot de jonge senioren, en zijn al oma en opa.
Mijn zus en zwager wonen nu alweer jaren in Goes aan het Goese Meer.
Maar sinds kort woont mijn zwager zonder mijn zus in het grote huis aan het water.
Helaas en tot ons aller verdriet, kan mijn zus niet meer thuis wonen. In de loop van de jaren raakte zij steeds meer de weg kwijt. En met veel anderen weten we nu wat het betekent – en wat een treurnis het is – om een dierbare zo te zien aftakelen dat thuis wonen niet langer kan.
Mijn zwager heeft vele jaren met de grootste liefde voor mijn zus gezorgd. En ook de  kinderen hebben van alle kanten met veel liefde en inzet meegewerkt zodat mijn zus heel lang thuis kon blijven wonen, totdat het echt niet meer ging.
Een bijkomstig voordeel is  dat er net dit jaar een nieuw verzorgingshuis in Goes werd gebouwd. Het ligt midden in het centrum van Goes. Het behoort tot de verzorgingshuisketen “Martha Flora”.

Ik wilde graag naar Goes om de familie daar te bezoeken en vooral om te zien hoe mijn zus het maakte in huize Martha Flora.
Francien en ik boekten twee overnachtingen in een hotel in Goes. Het was niet erg moeilijk – er was plaats genoeg om ergens te overnachten.
Ik dacht dat veel mensen al vakantie hadden maar het was in het hotel in ieder geval niet te zien.

Op een heerlijke zomerse ochtend stond Francien al vroeg voor de deur om mij op te halen. Ik had best vervoer kunnen regelen naar haar woonplaats Den Haag, maar dat mocht niet. Ze kwam mij “gewoon in Amstelveen” ophalen, wat ik een hele luxe blijf vinden.
Na de koffie vertrokken we met het bekende vakantiegevoel. De reis ging over de Grevelingendam naar De Zeelandbrug. Dat deden we zo omdat we ook van de reis wilde genieten en van het prachtige natuurlandschap. Voorbij zoevende auto’s konden we missen als kiespijn.
Het rijdt wat langzamer maar waarom dat gehaast naar je bestemming?  Op deze manier begint de vakantie meteen als je vertrekt.

In Goes aangekomen verzorgden we eerst maar onze bagage. Onze kamer was nog niet klaar maar dat was geen probleem, de bagage konden we ergens droppen.
Na de lunch gingen we eerst een bezoekje brengen aan mijn zwager om een bezoek te regelen bij mijn zus.
Hij ontving ons heel hartelijk en we keuvelden buiten bij een glaasje over van alles en nog wat, terwijl we uitkeken over het stille water.
Hoe aardig mijn zwager ook was, het huis voelde leeg nu mijn zus er niet was. Het was raar dat ik haar stap niet hoorden toen wij aanbelden, en ik miste haar blijde gezicht bij het binnen komen. Haar rollator was ook weg, alles wat mij aan haar herinnerde was er niet.
Ik verlangde ernaar om te haar te en hoe zij het vond in haar nieuwe home.

Direct daarna gingen we op weg naar mijn zus.
Toen wij aankwamen lopen zag zij ons en liep naar de poort om ons binnen te laten. Maar dat ging niet zomaar – er kwam een verzorgster aansnellen om haar te helpen de poort te openen. Het was goed om te zien hoe blij ze was met ons bezoek.
Toen wij achter haar aan naar binnen liepen vroeg mijn zus, alsof zij daar de leiding had, vriendelijk aan een verzorgster: “wil je koffie zetten voor mijn bezoek?” En ja, natuurlijk kon dat!

Ik verbaasde mij over de gang van zaken en het deed mij goed hoe voorkomend en vriendelijk de verzorgsters naar mijn zus waren.
Ze voelde zich er al duidelijk thuis en genoot van de liefde en natuurlijke aandacht.
Haar vroegere humor kwam af en toe naar boven en dan konden we weer even, zoals vroeger, om en met haar lachen.
Het luchtte mij enorm op haar zo te zien. Al begreep ik van mijn zwager dat hij het moeilijk vindt haar daar achter te laten. En soms ineens heeft zij ontzettende heimwee naar haar eigen huis en wil zij niets anders dan terugkeren naar het huis waar zij eens woonde.
Ditzelfde verhaal klinkt overal, de droevige tol dat we ouder worden dan vroeger, en dat deze ziektes dan op de loer liggen.

Ik ben heel blij dat ik mijn zus heb gezien in betrekkelijk goede omstandigheden.
En toen wij vertrokken verzekerde zij mij dat ik haar kleine zusje was, en dat dit ook altijd zo zou blijven, omdat zij ouder was.
Opgelucht dat zij ergens toch mijn bekende zusje was gebleven nam ik afscheid van haar. Francien en ik gingen terug naar ons verblijf. Het was fijn dat ons verblijf maar een paar minuten van Huize Martha Flora was. En hopelijk kan ik haar zo regelmatig opzoeken.

We gebruikten een heel lichte maaltijd want onze magen hadden de voedzame lunch nog niet helemaal verwerkt. Grote maaltijden zijn niet aan ons besteed.

De volgende ochtend ontbeten we buiten. De nacht had voor afkoeling gezorgd. Even aarzelde ik of het niet te koud was. Maar toen ik ging zitten voelde ik meteen de verwarming boven ons. Wat een luxe. Ik weet niet hoelang dit nog kan met alle energieperikelen van nu.
Er werd koffie of thee geserveerd en ons ontbijt werd kant en klaar vriendelijk voor ons klaar gemaakt. Wat een luie mensen en wat een overdadig ontbijt dat hoeft niet van mij.

We maakten een ochtendwandeling door Goes.
Om half twaalf haalde mijn zwager mijn zus op om samen met haar te lunchen in ons hotel.
We genoten van het bij elkaar zijn terwijl het zonnetje ons vriendelijk bescheen.
Later brachten wij haar terug naar het zorgcomplex en bleven we nog wat gezellig hangen daar.
Bij ons vertrek liep mijn zus mee naar de poort en zwaaide ons uit. De verzorgster vergrendelde de poort en dat gaf mij een veilig, verdrietig gevoel.

Er wachtte ons die avond nog iets heel leuks.
Mijn zwager had voor deze “speciale” gelegenheid alle kinderen opgetrommeld om met ons uit eten te gaan.
Een nichtje belde mij waar het festijn zou plaatsvinden en dat bleek bijna naast de deur te zijn van ons hotel.
Wat een leuk weerzien! Mijn neven en nichtjes waren allemaal gekomen voor het etentje. En ze staken het niet onder stoelen en banken dat zij ook genoten van het weerzien.

Naast het lekkere eten werd er veel gekletst en deelden we herinneringen.
Smartphones met foto’s werden bekeken, en alle familietrekken kwamen wel weer ergens terug, zoals dat gaat bij foto’s bekijken. Soms klonk ergens mijn naam, maar ik ging er  niet achteraan want ik trek die herkenbare familietrekjes nogal eens in twijfel.
Maar al met al was het genieten en hebben we weer heerlijk met elkaar uitgewisseld en bijgepraat. Mijn zwager genoot ook zichtbaar van alles en dat is hem van harte gegund.
Voor Francien was het een beleving om haar familie weer eens te ontmoeten want het was lang geleden dat ze elkaar zagen.

De volgende ochtend ontbeten we evenals de vorige dag weer buiten. Na nog een korte wandeling door Goes zochten we de auto op en nam ik plaats naast de chauffeuse. Er was genoeg te kletsen en we namen alles nog eens onder de loep. De autorit was op die manier heel gezellig.
Een paar uren later arriveerden wij weer in Amstelveen. Ik werd weer keurig thuis gebracht. Waarvoor mijn oprechte dank Francien!

Dit is voor de tweede keer een verslag van een uitje!
Maar voor nu is dit einde verslag.

 

Dit bericht heeft 16 reacties

  1. Anoniem

    Leuk Maaike!!!! Gezellig om het nog een keer zo na te lezen. Beleef het weer even opnieuw!

    1. Mee op de wind

      Ja , waar gebeurd verhaal he! Beleefde het zelf ook weer opnieuw!
      Groet, Maaike

  2. Cis

    Wat een mooi verhaal Maaike zo weer in de schoot van de familie.
    Ik heb het graag gelezen. Ik ken Zeeland helemaal niet, maar het maakt me wel nieuwsgierig.
    Lieve groet
    Cis.

    1. Mee op de wind

      Ha Cis, ja het was ook heel gezellig om in de schoot van de familie te zijn.
      En Zeeland is echt een prachtige provincie en Walcheren heeft mijn hart gestolen wat natuurschoon betreft.

      Dank voor het lezen en je reactie.
      Groet, Maaike

  3. Elly

    Heerlijk, zo’n uitgebreide familie. Je bent een begenadigd mens, Maaike.

    1. Mee op de wind

      Ha Elly, ja dat is waar Elly familie hebben is een zegen. Nu bij het ouder worden komen er ook veel zorgen en verliezen.
      En daarom geniet ik van de goede dingen die er nog wel zijn.

      Lieve groet,
      Maaike

  4. Maaike

    Ha tante Maaike,
    Genoten hoe u de belevenissen levendig beschrijft. Fijn dat nicht Francien u zo meeneemt op stap. Wat erg verdrietig om nu te lezen dat de verzorging thuis niet meer ging voor tante. Het is een zwaar proces voor de naaste.
    Lieve groet,
    Maaike

    1. Mee op de wind

      Ha nichtje Maaike,
      Het is inderdaad fijn dat Francien mij ophaalt want zeeland is inmiddels best ver om te rijden.
      Het is heel jammer dat het thuis niet langer ging en niemand wil dit. Gelukkig krijgt ze veel bezoek van de kinderen en dat is niet bij iedereen zo.
      Fijn dat je het gelezen hebt Maaike en reageert.
      Liefs,
      tante Maaike

  5. Wilma

    Gezellig zeg om even over jullie schouder mee te genieten.
    Francine, bekende naam.. had een francien Mallan in de klas. Is dat familie?
    Lieve groet uit Canada.

    Wilma

    1. Mee op de wind

      Ha Wilma,
      Ja, was een leuk reisje en leuk genoeg om er een verhaal van te maken.
      En ja hoor, het is de bewuste Francien waarmee jij in de klas hebt gezeten, leuk om te horen zeker?

      Alles goed met jullie daar in Canada? Hopelijk wel.
      Lieve groet van mij.
      Maaike

  6. Nelleke Seeder

    Een mooi reisje Maaike en een leuk verhaal. Ik ben het met Elly eens dat het op de oude dag heerlijk is een grote familie te hebben.
    Nelleke

    1. Mee op de wind

      Lieve Nelleke,
      Ja, een grote familie hebben is meestal fijn. Echter, nu ons gezin ouder is geworden mis ik veel broers en zussen waarvan ik afscheid moest nemen. Dat hoort ook bij een grote familie hebben en dat kan ook moeilijk zijn. Maar het reisje naar deze zus in Zeeland was inderdaad heel fijn en leuk.
      Ik wens je nog een mooie verdere zomer!
      Groetjes van
      Maaike
      m

  7. Gerlien

    Lieve Maaike,
    Wat heerlijk om te lezen, dat jullie zo genoten hebben! De onverwachte bezoekjes en/of tripjes zijn meestal de leukste. Je hoeft je voor de tijd geen zorgen te maken en alles wat gebeurt is een verrassing. Wij zijn momenteel geregeld een dagje op de camping en dan komen vrienden en familie na een telefoontje gezellig langs. Wat je schrijft over je zus is heel herkenbaar, ook bij ons zijn meerdere gevallen in de vriendenkring. Mijn vriendin vanaf de geboorte (we zijn naast elkaar geboren en ook even oud) heeft het ook getroffen, intussen herkent ze niemand meer. Het is echt een in en in triest verloop. We spreken nu zo vaak van herinneringen maken en doen dat gelukkig nog steeds met heel veel plezier, maar als die dan vervagen is het heel erg verdrietig vooral ook voor de partner. Maar, we maken ze toch maar in de hoop dat we er nog lang op kunnen teren. Nog een hele fijne zomer met veel onverwachte gebeurtenissen.

    Lieve groet, Gerlien

    1. Mee op de wind

      Lieve Gerlien,
      Ja, het uitstapje was heel gezellig, dat klopt.
      En familie hebben is een groot goed weet ik, en anderen met minder familie zeggen dat ook en missen een grote familie. En dat is begrijpelijk. Ieder heeft zo zijn /haar eigen omstandigheden waarmee het dealen is. Jij ontvangt ook je familie op de camping en dat lijkt mij ook heel leuk.

      En ja, het is heel triest om familie of andere mensen dir dicht naast je staan minder te zien worden. Dat doet pijn en er is niets aan te doen. Het enige is om zo dicht mogelijk naast iemand te gaan staan en er voor hen te zijn. Hopelijk wordt er iets gevonden voor deze ziekten zodat mensen geholpen kunnen worden.
      Bedankt weer voor je reactie Gerlien en nog een mooie verdere zomer.
      Met liefs van mij
      Maaike

    1. Mee op de wind

      Ja, dat is het ook Stien en dat is heel fijn voor iedereen!

      Groet,
      Maaike

Laat een reactie achter